Mijn man heeft vandaag een vergadering in Nederland. Hij verscheen echter ongeschoren aan het ontbijt. Toen ik een opmerking maakte antwoordde hij: "Dan kan je straks "scheer je weg" tegen me zeggen"...
Jongste is ook bezig met zijn vakantieplannen. Een werkvakantie is zijn idee. Nu hij goedkeuring van zijn ouders heeft gaat hij zich inschrijven. Het is nog lang niet zeker dat het doorgaat er komt nog veel bij kijken. Informeren is nu de boodschap.
Toestemming voor een minderjarige om naar buitenland te gaan
Onze dochter trekt voor een andere reis 1 week naar het buitenland met haar vriendinnen. De meesten daarvan zijn meerderjarig, dochterlief nog niet. Dus ik moest op het gemeentehuis een formulier halen om onze toestemming te geven. Op dat formulier verklaar ik als moeder dat dochterlief op reis mag. Ook dat formulier krijgen was niet evident. Want de bediende achter het loket was nieuw. Eerst deelde ze mij mee dat ik het formulier niet kon tekenen omdat ik "niet verwant" zou zijn met mijn dochter. Protest van mijnentwege volgde. Nadien vond ze de verwantschap toch terug. Ze drukte een formulier af. Dat ik gelukkig grondig nalas. Want de persoon voor ik toestemming gaf was een grote onbekende. Opnieuw beginnen dus. Uiteindelijk is het gelukt. Administratie: om dol van te worden soms.
Om naar Thailand te kunnen vertrekken heb ik een internationale reispas nodig. Op mijn vrije dag begon ik met goede moed aan deze taak. Snel een pasfoto maken, naar gemeentehuis en terug thuis binnen een uurtje. Dacht ik. Na de fotograaf trok ik richting gemeentehuis. Helaas is het nog steeds paasvakantie. Het gemeentehuis werd overstroomd met ouders die de kids-id kwamen aanvragen of verlengen. Na een klein half uurtje wachten was het mijn beurt. Eerste poging om foto door te sturen naar Binnenlandse Zaken lukte niet. De dame achter het loket is echter geduldig en vriendelijk. Ze probeerde een tweede keer en een derde keer. Geen succes. Bleek dat mijn brilmontuur reflectie gaf in de buurt van mijn ogen. Terug naar de fotograaf dus. Aangezien ik mijn bril niet mocht afnemen werd het een moeilijke opdracht: hoe krijgen we die reflectie weg. Na wat morrelen aan de belichting werd er een treffelijke foto bereikt. En gelukkig bleek die wel goed. Ditmaal moest ik niet meer aanschuiven aan het loket, we waren intussen ook al een kleine 1,5 uur verder... Volgende week zou hij klaar moeten zijn. Ben benieuwd naar het eindresultaat.
Ongeveer net over de helft dus. Zo ver ben ik met de tweede mouw van het breiproject. Daarna voeg ik de mouwen samen met de rest van de pull en moet ik nog de ronde schouderpas breien. Hopelijk krijg ik de klus geklaard voor het einde van het schooljaar.
Dit Paasweekend blijven we gezellig thuis. De gevonden paaseitjes zijn al verorberd. Het is erg stil in huis de studenten zijn zich aan het wapenen voor de laatste ronde.
Dat gaat hier dus duidelijk niet over de klok want die draaiden we een uur vooruit. Nee, het gaat over mij. Teruggezet in de klas. Want hoewel ik dacht in het 4de jaar breien te zitten, deelde de breijuf me mee dat ik slechts in het derde jaar zit. Blijkbaar was er een probleem rond mijn inschrijving en had ik vorig jaar niet mogen starten in het derde jaar. maar slechts in het tweede jaar. Dus doe ik nu het derde jaar over. Het goede nieuws is wel dat ik volgend jaar nog een jaar breien kan volgen.
Ik kon het niet laten, ik heb net Paaseitjes verstopt in de living. Ik had nog tijd de jeugd ligt nog op 1 oor. Ze zullen er een beetje om lachen en dan heb ik mijn doel al bereikt.
Dit maal gaan we op bezoek bij mijn schoonouders. De kleinkinderen zijn wel al te groot om nog paaseieren te rapen maar de paaslunch is ook daar traditie. Gemakkelijk want we kunnen opnieuw de voeten onder tafel schuiven.
Op Paaszaterdag komt onze familie bij elkaar. Paaseieren worden verstopt door de oudste kleinkinderen voor de jongste kleinkinderen. Af en toe smolt een ei door de zonnestralen. Vandaag is niet anders. Ook nu komt de familie bij elkaar. Het leven gaat door.
Vanmorgen opgeschrikt door het verschrikkelijke nieuws. Terreur komt nu wel heel dichtbij ons bed. Gedachten gaan uit naar collega's en vrienden die in Brussel werken maar gelukkig ongedeerd bleven. En vooral denken we aan de slachtoffers.
We waren op een wijnproeverij in een schoolrefter. Voor de gezelligheid stonden er kaarsjes op tafel. Natuurlijk moet je notities nemen bij een proeverij. Papier en kaarsen is niet altijd een even gelukkige combinatie. Toen werd een papier per ongeluk boven een brandende kaars werd gehouden aan de tafel naast ons. Gelukkig was één dame koelbloedig genoeg om het papier vast te nemen, op de grond te gooien en uit te trappen. En de mannen stonden er bij en keken ernaar...
We waren met ons drietjes naar een meubelzaak gegaan. Manlief stond dicht bij de kassa naar onderhoudsproducten te kijken, terwijl dochterlief en ik wat kaarsen afrekenden aan de kassa. Nadien stapten we naar de auto. En bleven wachten op mijn man. Die kwam maar niet af. Tot hij ons uiteindelijk vanuit de zaak in de wagen zag zitten. Bleek dat hij 3x de winkel had afgezocht naar ons omdat hij niet had gemerkt dat wij naar de auto gingen...
Het is mij eindelijk eens een keer gelukt de rebus in het blaadje van de gezinsbond op te lossen. Die zijn namelijk moeilijk en het spreekwoord als resultaat is niet voor de hand liggend. Want geef toe. Ken jij het spreekwoord: "ik zal haringen of kuit hebben". Nee? Punt bewezen dus.
Oudste heeft dit weekend zijn eerste optreden met het harmonieorkest waar hij dit jaar lid van is geworden. Verplichte kledij waarvoor zoon nog een nieuw zwart overhemd moest aankopen. Met maten zit hij altijd verveeld en ik kreeg een telefoontje van hem om op facebook te kijken. Hij had me een foto doorgestuurd van hemzelf in nieuwe outfit vanuit een pashokje met de vraag of de maat goed was.
Door een auto-ongeval op de E17, was er een gigantische file op de lokale gewestweg. Voor mij gelukkig in de andere richting, maar niet voor mijn man. Ik raadde hem aan een andere weg te nemen naar het werk. Dat deed hij dus niet. Met als gevolg dat hij halfweg zijn traject mij moest opbellen (weliswaar handenvrij). Of ik even op googlemaps kon kijken welke route hij het best nam. Nu is kaartlezen niet mijn ding en bleef mijn man uiteraard verder rijden waardoor de binnenkomende informatie snel achterhaald was. Uiteindelijk slaagden we erin manlief op een alternatieve route te krijgen waardoor hij nog tijdig op de afspraak was.
