Na al het wikken en wegen over auto' s moet er af en toe nog gewerkt worden. Vanmorgen nam ik daarvoor de trein. Helaas werd het geen rustige rit vanwege een huilende baby. Al deed de moeder er alles aan om het kindje te kalmeren en werd er gelukkig geen enkele passagier boos of nerveus. Toen de baby uiteindelijk sliep leek er wel een collectieve zucht van opluchting door de coupé te gaan.
Niet alleen werd nagedacht over de motor van de wagen, ook over de auto zelf. Gelijkaardige modellen van verschillende merken werden overwogen. Uiteindelijk werd de knoop doorgehakt. Het wordt een Renault Kadjar. Op het nippertje gehaald van de analoge wagen waar ik nu mee rijd. De salonvoorwaarden waren net dat ietsje beter. En nu maar wachten tot ongeveer eind mei.
Er werd hier thuis gediscussieerd en geargumenteerd. Pro en contra werd naast elkaar gezet Uiteindelijk is de beslissing gevallen. Mijn toekomstige auto wordt een benzineversie.
De examens zijn weer voorbij en meteen worden er druk afspraakjes gemaakt, fuiven gevierd, lang geslapen en is het weer levendig in huis. De jongste is ondertussen druk bezig is voor te bereiden op 'wat na het middelbaar'.
Als dochterlief uitgaat, blijft ze al eens slapen op een ander adres. Als wederdienst komen er vandaag eens twee slapers bij ons. Dat betekent wel dat ik ze alle drie ga halen. Gelukkig moet ik niet al te ver en heb ik nog heel wat breiwerk in te halen.
Mijn dieselwagen is bijna 6 jaar oud en heeft een niet onaardige 195.000 km op de teller. Nu de voorwaarden voor aankoop van een auto nog een weekend erg gunstig zijn, ben ik een nieuwe wagen serieus aan het overwegen. Alleen: moet je vandaag de dag nog een diesel wagen kopen of schakel ik beter over op benzine of elektrisch of CNG? Twijfel, twijfel, twijfel.
Nog een te gaan voor zoon twee, wiskunde de kaartjes die ik voor hem gemaakt heb hebben hun nut al bewezen nu nog het examen zelf. Een voordeel van de examens is dat ik mijn auto weer volledig tot mijn beschikking heb. Eventjes nog.
Vanmorgen liet ik zoals altijd het bad lopen. Toen ik echter mijn linkervoet in het warme water stak was die er zeer snel ook weer uit. Het water was gloeiend warm. Veel koud water en zalf tegen verbrandingen brachten soelaas. En vanavond is het leed weer geleden.
Bij ons thuis zijn de kooktaken verdeeld. Ik doe meestal de boodschappen, manlief kookt meestal. Maar 8 op 10 keer komt de kok dan eerst vragen: "wat kunnen we eten?" daar onder te verstaan "wat moet/kan ik klaarmaken?" Om die vraag in de toekomst te vermijden hangt er nu een papier op de koelkast met "menusuggesties". Dat de dochter dat een slim idee vindt is mooi meegenomen.
Het eten in het restaurant was super lekker. Alleen kon niet iedereen er evenveel van genieten. Eén persoon lag ziek te bed, een ander had wat lichtere gezondheidsproblemen. Hij was er wel, maar niet 100% in form. Gelukkig voor ons drietjes waren wij wel in goede gezondheid.
Mijn schoonmoeder werd deze week 82 jaar en dat wordt vandaag gevierd. We mogen onze voeten onder tafel gaan schuiven op restaurant. Dat wordt genieten.
Vandaag bezocht ik samen met dochterlief en één van haar vriendinnen de SID-IN beurs in Flanders Expo. Er waren nog heel veel bezoekers maar uiteindelijk geraakte ze wel aan de informatie die ze wou. En nu kan ze zich thuis bezighouden met de vele brochures die ze meeheeft. Wel allemaal van UGent natuurlijk. Want dat is de beste universiteit van allemaal. Toch?
Toen ik vanmiddag aan het tanken was stapte een jonge vrouw op mij af. Ze vroeg mij hoe laat het was. Daarna wenste ze mij heel veel goeds toe. Kijk, zo'n ontmoetingen wil ik wel vaker krijgen.
Vanmorgen op weg naar het station kwam ik een aangetrouwde neef en zijn twee kinderen tegen. Hij op weg naar de kribbe en de school, ik op weg naar een trein. Veel tijd om te praten hadden we dus niet maar het was wel leuk zo'n onverwachte ontmoeting.
Dat deden we gisteren door naar de K3 show te gaan. Het was reuze leuk, de ambiance in de zaal was enorm. Wij drietjes vinden dat de oudjes het beter deden dan de nieuwe, maar we geven toe dat de nieuwe hun best doen en 17 jaar ervaring minder hebben.
Een wiskundeknobbel heb ik allesbehalve en toch ben ik nu wiskunde antwoorden aan het noteren. Gelukkig blijft het bij noteren van de antwoorden en de vragen voor zoon twee. Zijn laatste examen is wiskunde hij moet tweehonderd vragen van buiten leren. En omdat van buitenleren geen sinecure is voor hem heb ik hem aangeboden te helpen en wel door kaartjes te maken met aan de ene kant de vraag en op de nadere kant het antwoord. Nog 120 te gaan.
Gisteren gingen dochterlief en ik naar deze film kijken. We hebben allebei de twee boeken van Dirk Bracke gelezen waarop de film is gebaseerd dus we wisten waaraan we ons konden verwachten. Dat neemt niet weg dat ik op bepaalde momenten mijn ogen toe heb gedaan en/of schrok. Maar we zijn het er wel over eens: de verfilming is goed en de hoofdrollen zijn werkelijk fantastisch geacteerd. Bovendien is het gewoon gezellig zo met dochter naar de film.
Regelmatig los ik de opgave op. Als ik het juist heb, heeft bijna altijd meer dan 50% de juiste oplossing. En dan ben ik blij maar stiekem hoop ik dan dat ik het eens juist heb als minder dan de helft van de mensen het juist heeft. Onlangs is het mij gelukt. Slechts 37% van de mensen had de juiste oplossing en daar was ik er één van. Een kus van de juf en een bank vooruit!
