Ja ik weet het, dit is al een oud boek maar ik had het nog nooit gelezen. Dochterlief las het echter voor school en dus lag het thuis. Ik vond het boek spannend want je wil toch wel weten waarom de dingen gebeurden zoals ze gebeurden. Het hoofdpersonage vond ik wel onderkoeld, maar misschien is verdringing en gewoon verdergaan met je leven ook een overlevingsmechanisme. Het boek geeft in deze "herinner de WO II" tijd ook een goed inzicht in onze Vlaamse/Nederlandse zijde van het verhaal. Ben blij dat ik het alsnog gelezen heb.
Morgen de laatste examendag voor jongste. Dus geen problemen vlgd week door de staking met dank aan de school! Zijn eerste mondeling ging heel goed volgens zoon voor het eerst ook dat hij een kostuum aantrok.
Dochterlief had vanmorgen veel stress. Met lood in de schoenen ging het naar het mondeling examen. Maar ze straalde toen ze buitenkwam. Want de juf had gezegd dat het goed was. Dat maakt het vroege opstaan meer dan goed.
Na 21 jaar trouwe dienst gaf de machine er de brui aan. Omdat de wasstapel aangroeide diende er dringend een nieuwe machine te worden gekocht. Model was redelijk vlug gekozen en kon na 3 dagen worden geleverd. Helaas kon de machine niet onmiddellijk worden aangesloten. Een probleem met de dikte van de buizen. Dit probleem werd gelukkig snel opgelost door manlief. Het instructieboekje werd gelezen door mezelf en door mijn man. Ik las het in een half uur, mijn man deed er drie uur over...maar kent nu wel meer details over het gebruik. De eerste machine was is intussen al gedaan en goedgekeurd.
Toen de nieuwspresentator op de radio verkondigde dat "maandag veel middelbare schoolleerlingen" een extra vrije dag hebben om hun examen van de 16e voor te bereiden, klonk er luid protest op de achterbank van mijn auto. Want zoals het vriendinnetje formuleerde "Hallo, wat is er vrij aan een dag waarop je een examen moet studeren?"
Zo hadden de fietsvriendinnen de wandeling gedoopt die we gisteren deden. We vertrokken vroeg, drie uur lang liepen we door het rustieke Nokere met onderweg 2 verrassingsstops met glühwein en een Wortegemse druppel die door het koude weer heel goed van pas kwamen en we eindigden in een restaurant. Het was reuzegezellig ondanks dat eentje er niet bij kon zijn. Onze gedachten waren we bij haar en haar man die heel slecht nieuws hebben gekregen.
Tussen het studeren door krijgt dochterlief soms een kortdurende creatieve aandrang. Het resultaat van zo één moment staat nu bij mij op mijn bureau: een mooie kaars gemaakt van allerlei restanten oude kaarsen. Lekker geurend bovendien. Dank je wel dochterlief.
Omdat dochterlief tussen de examens door nu eventjes tijd heeft, wordt vandaag de kerstboom opgezet. Normaal geldt hier in huis het principe "eerst de Sint, dan de Boom" maar nood alias examens breekt wet.
Ik hoopte nog dat manlief die taak van me zou overnemen maar hij had geen tijd dus stond ik daar een uur te wachten tussen al dat manvolk tot het mijn beurt was. Volgende keer neem ik leesvoer mee.
Want toen hij om het kind te verrassen appelmoes in een pot wou opwarmen in de microgolf, vergat hij het deksel los te schroeven. Resultaat: bij het opendoen van de pot vloog de appelmoes in het rond en bleef slechts de helft over voor het hongerige kind. Niet erg slim van de sint. Want ik zou zoiets nooit of nooit doen ...
Degenen van mijn generatie keken wellicht ook wekelijks naar een aflevering van deze helden die een misdaad moeten oplossen of voorkomen. Behoren tot het A-team staat voor ons dus praktisch automatisch gelijk aan behoren tot "de goeien". Kijkers van de serie Pretty Little Liars weten beter. A staat voor Alison en dus voor alles wat slecht is. Ik was dan ook behoorlijk geschokt toen in de loop van de "PLL" serie bleek dat "een goeie" eigenlijk behoort tot de ploeg van A. Moest er even van bekomen...
Mijn gesprekspartner bleek moeilijk te vinden. Het bedrijf heeft nl. 3 ingangen, verspreid over een goede 5 km. Toen ik mij aanmeldde bij de ingang die op de e-mail stond vermeld, deelde de portier daar mee dat ik naar een andere ingang moest. Een ingang zo'n 5 km verder in de richting waar ik net vandaan kwam. Daar aangekomen stuurde de portier mij terug naar af. Opnieuw bij portier 1 bleek dat ik naar nog een andere plaats diende te gaan. Toen verloor ik toch wel even mijn goed humeur. Uiteindelijk ben ik er geraakt: 15 minuten later en 10 km verder dan ik dacht...
Eerste dag van de examens en een aangekondigde staking. Deze combinatie zorgde er voor dat de wekker een half uur vroeger afging. Maar het moet gezegd: om 7 uur 's morgens was er nergens file. We waren al om 7.30 uur aan schoolpoort. Ik hoop wel dat het volgende week niet zo vroeg hoeft te zijn, tenslotte is de staking dan toch in een andere provincie.
Ik bracht gisteravond alle drie de jongens naar hun bestemming. De twee oudsten naar hun kot en jawel de jongste naar een hotel in Brugge dicht bij zijn school. De trein nemen zou vandaag immers geen optie zijn voor jongste en om de eventuele chaos vanochtend op de weg te mijden namen we die beslissing het is immers examentijd en extra stress liefst vermijden. Nummer twee heeft al gemeld dat hij zonder problemen op zijn stageplaats is aangekomen ondanks de negatieve berichtgevingen over tegenhouden aan de poort en oudste wordt morgenavond in plaats van vanavond op de les verwacht door hoboleerkracht en opgepikt aan het station door haar.
Om te kunnen reserveren bij het restaurant had ik een telefoonnummer nodig. Toen ik dochterlief vroeg hoe ik dat kon opzoeken verraste ze me door doodleuk te antwoorden "in de telefoongids". Omdat ik wou weten of de moderne jeugd nog iets kon opzoeken in de gouden gids liet ik het haar doen. Eerst dacht ze dat de rubrieknummers de postcodenummers waren maar vrij snel had ze het systeem door. Even later las ze het telefoonnummer voor. Waarmee dus het bewijs geleverd is dat we niet moeten wanhopen bij een black-out: dingen kunnen nog worden opgezocht op de ouderwetse manier.
Een ruime week is het al dat onze computer weg is voor reparatie, de harde schijf is gesneuveld. Manlief gebruikt de laptop van zijn werk en ik in de week die van jongste. Ik mis mijn bestanden om goed mijn administratie te doen, op die van zoon staat vooral zijn muziek en dat is niet echt mijn smaak. Lastig ook dat ik niet al mijn mailadressen bij de hand heb. Toch maar eens ouderwets in een boekje die adressen noteren.
Vandaag blaast mijn man verjaardagskaarsjes uit. We gaan daarom uit eten. Dat kan nog net voor de examens beginnen. De keuze is gevallen op Grieks. En omdat de breileerkracht ziek is mis ik zelfs geen les.
