Mag je een wens doen, mag je een wens doen als je 't ziet. Dat zongen Elly en Rikkert in de jaren tachtig van de vorige eeuw al. En ik kan ze geen ongelijk geven. Toen er dus voor gisternacht een sterrenregen werd aangekondigd, stonden we paraat. Of liever lagen we paraat. Warm aangekleed en in een slaapzak. Dochterlief in de hangmat en ik op het ligbed ernaast. Papa kwam er een tijdje later ook bij zitten in een ligzetel. En zo keken we met ons drietjes naar de hemel. Elk om beurt spotten we een vallende ster. Elk om beurt deden we onze wensen. Het was een bijzondere avond, die ik volgend jaar hoop over te doen.
