Straks wordt onze kater ingeënt. Hij is nu al niet content omdat hij niet meer buiten mag. Het kan er alleen maar erger op worden. Dochterlief is wel tevreden want die gaat naar haar eindejaarsbal. Voor haar kan de avond dus alleen maar beter worden.
Al 300 km op de teller van mijn E-bike. Het stimuleert zeker mijn fietsgedrag ook al omdat zoon twee nu van thuis uit naar school gaat met mijn auto. Ik moet er eerlijkheidshalve voor mezelf wel zo'n 40 km aftrekken omdat manlief 2 dagen op mijn fiets naar zijn werk gefietst heeft met als uitleg dat hij zich dan niet hoeft te douchen bij aankomst.
Binnenkort vang ik deze cursus aan. Weliswaar in het kader van het werk. Vandaag kreeg ik bericht dat de cursus on line staat. Maar het belooft niet veel goeds dat ik de cursus niet kan openen...
Het was een mooie gelegenheid om met de familie samen te komen en de kennismaking met de allerjongsten te hernieuwen. En zelfs het verkeer op de Antwerpse ring ging vlot op deze mooie dag.
Je wordt aangesproken om advies te geven over yoghurt Je mag een goede daad verrichten door geld op te rapen voor een dame met rug problemen Je wordt aangesproken door ziekenzorg Geen verveling op zaterdagmorgen dus
De infoavond was interessant. Heb hier en daar toch wat nieuws geleerd. Minder interessant vond ik de timing. 's Middags had nl. de studenten kick-off plaatsgevonden en het Sint-Pietersplein lag er heel erg vuil bij. Bovendien was het de eerste donderdagavond van het academiejaar. Veilig met de wagen tot aan het Sint-Pietersplein geraken om 20 uur 's avonds was dan ook geen evidentie.
Dat onze dochter een studiekeuze moet maken voor volgend jaar zullen we geweten hebben. De brievenbus puilt uit met folders en vanavond is er een info-avond. Veel weten we al maar het kan geen kwaad om te gaan luisteren.
Ik heb er nu ook eentje. Dit jaar fietste ik nog met mijn 'gewone' fiets mee op fietsdriedaagse maar mijn knieën en ook wel de rest van mijn lichaam vertelden me dat het tijd werd om over te schakelen wil ik echt van het fietsen blijven genieten.De stap om het mijn fietscompagnonnen te vertellen vond ik groot. Eerst maar voorzichtig de voorzitster ingelicht. Ze nam het woord tijdens ons afsluitend etentje van het fietsseizoen en vertelde in haar speech dat we bij elkaar moesten blijven ook al betekent dat voor sommigen een e-bike zonder mijn naam te vernoemen. Op de dag van de klant trok ik mijn stoute schoenen aan en fietste op e-bike naar enkele fietsvriendinnen die een koffiebar open hielden. De warme enthousiaste opvang van hen bij het zien van mijn fiets deed deugd. in oktober is er een fietstocht gepland en dan ga ik wel op e-bike waarschijnlijk als enige. De rest van de groep heb ik gemaild dat ik aanwezig zal zijn op e-bike en de: Ellen Go Go Go was bemoedigend.
Het bedrijf waar ik onlangs naar toe ging lag in Brussel Noord. Van in de vergaderzaal op de zestiende verdieping zag je een piepklein stuk van het tentenkamp. Een paar tenten netjes op een rij. En meer was er niet te zien en hoefde ik ook niet te zien. Blijkbaar was het trouwens een blik op de valreep want op het nieuws hoorde ik dat het kamp binnenkort wordt afgebroken.
Vanmorgen rond 7.30u werden we uit ons bed gebeld. Voor manlief tijd om op te staan maar ik kon eigenlijk uitslapen maar omdat manlief het bed uitschoot werd ik wakker, ik had de bel niet eens gehoord. Blijkt dat iemand een computertas in het gras gevonden heeft en hij vraagt of die van ons is. Nee dus, gelukkig zitten er gegevens van de eigenaar in die door manlief gebeld wordt en langskomt om zijn tas op te halen. Hij had bij het thuis wegrijden zijn tas even op de auto gelegd en was die vergeten.
Vannacht keken we er met ons drieën naar. Prachtig. Het wakker worden in het midden van de nacht meer dan waard. Alleen het opstaan vanmorgen verliep wat minder vlot.
Gistermiddag wou mijn man buiten eten. Hij droeg een pantalon, lange mouwen en kousen. Dochterlief en ik droegen respectievelijk een jurk en een short. We sloegen dan ook allebei een fleece over onze benen en vroegen om terrasverwarming. Tot groot jolijt van manlief.
Toen ik op de parking van de supermarkt geconcentreerd de boodschappen in de koffer aan het laden was, werd er plots achter mij geniesd. Ik weet niet wie er het meeste schrok: ik van de nies of de niezende persoon van mijn schrikreactie.
Soms geeft de onderneming waar ik op bezoek ga wel eens een rondleiding in de productiehal. Dit is heel interessant want meestal heb je er geen idee van wat er allemaal gebeurd voor het product in de winkel ligt. De voorbereidingen voor het bezoek waren ook interessant: haarnet, helm, veiligheidsschoenen, schort aan en juwelen uit. Die laatste werden uiteraard veilig bewaard. En ik kan je nu wel zeggen dat een haarnet onder een helm jeukt! Voor mij gelukkig enkel in dat ene uur. Ik hoop wel dat degenen die dat netje dagelijks moeten dragen er minder last van hebben.
Jongste ondervond dat reclame soms juist is. Dreft gaat inderdaad heel lang mee. En dat je voor een beetje afwas maar héél weinig nodig hebt weet hij nu ook na het schuimbad dat hij creëerde.
Dat hoor je dan als je op weg bent naar Zaventem. Er stond wel een file vanaf Aalst en op de binnenring was er een half uur extra. Maar wij zijn al wat file gewoon.
Dit is laatste deel van de trilogie. En een goed boek. Onlangs spotte ik op de trein iemand die er ook in zat te lezen. Altijd leuk een gelijkgestemde ziel te ontmoeten.
