Voor onze kattin want we verwijderden haar halskraag. Eindelijk ziet ze weer en kan ze weer heel makkelijk eten. Wel moeten we nog even antibiotica verder geven. Maar de halskraag had wel nut: ze krabt niet meer aan de wonde. So far so good dus.
Na even aarzelen stemde ik toe voor manlief om weer eens een abonnement te kopen voor klassieke concerten. Voor het eerste concert was ik vermoeid en bang om daardoor in slaap te vallen. Niets bleek minder waar, wat een prachtige muziek en zo mooi en enthousiast gebracht. Onder de indruk hopen we dat de andere concerten ons ook zo verrassen.
Na de grote herstelling aan mijn wagen, hoorde ik opnieuw een schurend geluid. Met een bang hart trok ik vandaag naar de garage. Maar het bleek gelukkig een kleinigheid. En het werd gratis hersteld. Joepie
Herbeginnen wou ik met een dunnere priem nl 2,5. Zoeken tussen mijn breispullen leverde niets op. Priemen genoeg maar niet in de gewenste dikte. De breiwinkel bleek gesloten toen ik voor de deur stond. Hopelijk raak ik morgen aan het juiste werkgereedschap.
dat was wat manlief en ik geregeld hadden voor zoon twee. Voor zijn diploma en om te ontstressen tot onze schrik zei hij kort ervoor dat welness niet aan hem besteed was. Alles was echter geboekt en op zijn verjaardag vertrok hij met enige tegenzin maar hij heeft ervan genoten! Ik ging mee en genoot mee. Zoon zegt steeds dat hij niet volledig ontspannen was maar hij sliep in de auto op weg naar huis, thuis kroop hij nog eens voor een uurtje in bed en vandaag heeft hij sinds lang eens tot de middag uitgeslapen als dat niet ontstressen is.
Mijn breiwerk was al ver gevorderd. Boord, motief A en begonnen aan motief B Beetje onoplettendheid in de laatste tien minuten van de les en pardoes: steken vielen waar het niet hoort. Omdat ik het niet meer goed kreeg trok ik dan alles maar uit. Herbeginnen is dus de boodschap.
Je hebt van die hele mooie in nepbont en hele zachte in mohair enzo. Maar de kraag waarover ik het heb is niet zo leuk voor onze kattin. Want die hangt rond haar hals zodat ze zich niet meer kan krabben. De wonde kan dan dichtgroeien en dank zij de antibiotica zou dan ook de besmetting moeten stoppen. Wat een poes lijden kan.
We moeten thuis nog aan het nieuwe ritme wennen. Hoe ging die ochtendroutine weer? En hoe rijd ik weer naar die vriendin die mee gaat naar school? Zal zeer binnenkort allemaal wel weer duidelijk worden...
Mijn nagels zien zwart, niet omdat ik zo'n tuinwerker ben maar vanwege de cursus kalligrafie die alweer gestart is. Van ons wordt nu enige creativiteit verwacht helaas zitten de basisregels er niet meer goed in dus oefenen en oefenen.
Wat later dan andere jaren maar dan toch gekomen: de eerste schooldag van de dochter. Gisteren was nog een dag om te bekomen van de reis, te wennen aan het tijdsverschil en de boekentas in orde maken; En wat nog belangrijker was: bijkletsen met een goede vriendin!
Gisteren perfect op tijd geland. Maar het wachten op de koffer duurde lang. Een uur later konden we haar verwelkomen. En vanaf dat moment luisteren we naar haar enthousiaste verhalen.
Momenteel hangt ze in de lucht, ergens tussen Iran en Turkije. Maar volgens de "app" om vliegtuigen te volgen, zou ze mooi op tijd moeten landen vanmiddag. Dat betekent dat we zo stilletjes aan haar afwezigheid al in seconden kunnen uitdrukken...
Gisteravond was het de eerste breiles. Een beperkt groepje is het: 5 leerlingen in het derdejaars, ikzelf en één ander als 4de jaars. Ons eerste werk wordt een sjaal maar dan wel eentje met een uitdagend patroon. Maar we mogen wel steken laten vallen, als het maar op de goede plaats is.
Nu de terugkeer van dochterlief zo dichtbij is, ben ik in gang geschoten. Lakens wassen, bed mooi opmaken, cadeautjes van onze reizen naar Moezel en Nederland uitgestald; Onder het motto: dan slaapt ze goed de eerste nacht in eigen bed.
Sedert vorige zondag ben ik bezig de afwezigheid van dochterlief uit te drukken in uren. Maar vandaag bedacht ik dat het zelfs al uit te drukken is in minuten!
In de supermarkt wachtrij stond voor mij een moeder met kind. Kind duidelijk over haar toeren omdat ze van haar mama geen snoep kreeg. "Wat wil je" was de reactie van de mama "met al die verleiding van chocola en snoep hier rondom ons?" En dan moet je weten dat ik even daarvoor een zwerver een stuk pizza uit de vuilnisbak had zien halen..
Ons jongste hebben we afgelopen maandag naar zijn kot gebracht. We moesten zijn kamer nog inruimen en schoonmaken :( . het was zijn eerste nacht op een nieuwe vreemde plaats en hij was alleen omdat kotbewoners normaal gezien hogeschool of universiteitsstudenten zijn en halfweg september beginnen. Maar hij is goed gestart!
Het is voor het eerst in 15 jaar dat we niet aan de schoolpoort staan bij de eerste dag van het schooljaar. Wat onwennig vertrok ik vanmorgen pas om 8.20 uur van huis. Maar liet op die manier wel de drukke ochtendspits aan mij voorbij gaan.
