Toen ik vanmorgen naar mijn wagen stapte met een volle winkelkar, ontweek ik maar liefst 2 zeer gehaaste chauffeurs. Op het nippertje kon ik mijn kar wegdraaien. En het ergste van al: de chauffeurs trokken het zich niet aan.
Vandaag bezocht ik met een vriendin dit Antwerps Museum. En het viel reuze mee. Veel geleerd over de migratie van eind 19e- begin 20e eeuw. Bijzonder interessant waren de persoonlijke getuigenissen. Omdat niet alles kennis moet zijn, trokken we na afloop richting stad om te shoppen. En misschien wel omdat ik mijn paraplu meehad, heb ik die niet moeten gebruiken. We troffen de beste dag van de week. We deden alles te voet, wat best wel veel was. Momenteel worden mijn onderdanen dan ook getrakteerd op een voetbad. Ik genoot heel erg vandaag, ook van het gezelschap van mijn vriendin.
Toen ik gisteravond de straat inreed, zag ik mensen een wagen voortduwen. Mijn hulp werd met graagte aanvaard. Maar het was niet zo evident om de startmotor aan de praat te krijgen. Uiteindelijk werd ik vriendelijk bedankt voor de moeite, maar de motor startte niet. Ben nu eigenlijk wel benieuwd hoe het afgelopen is.
De herfstvakantie is nog maar gedaan, maar we zijn in gedachten al bezig met de paas/zomervakantie. Brochures slingeren overal rond, de living ligt bezaaid met zonnige bestemmingen. Kunnen we er van dromen als de dagen donker, lang en koud zijn.
Maar dan in het Engels. Dat is de titel van de laatste film die we samen bekeken. En ik moet zeggen het was een heel goede film. Laag na laag wordt onthuld, maar het einde is nog steeds een verrassing. Ook een aanrader voor de liefhebber van spectaculaire goocheltrucs.
Enkele jaren geleden was dat liedje een hit. Ik hoorde het gisteren opnieuw. En toen ik gisteren dus stond de wachten tot de katten binnenkwamen klonk het: "Belle komt zo"
Dat was voor mijn man het signaal om te knutselen in huis. Verstrekte planken in een kast, nieuwe douchekop en nu nog extra boekenplanken in de kamer van de dochter.
De Sint is bijna weer in het land en dan koop ik wel eens een grote zak nicnacjes. Leuk om dan woordjes te maken met de letters die je krijgt als je een handvol nicnacjes uit de zak neemt. En als het niet lukt om volledige woorden te maken, kan je de letters die je mist gericht gaan zoeken in de zak. Het enige wat je dan nog moet doen is het gemaakte woord langzaam letter per letter opeten.
De inspuiting met cortisonen heeft onze kattin wel geholpen. Ze likt zich niet meer overmatig en komt terug bij ons liggen. Ze voelt zich duidelijk beter in haar vel. Dat is meer dan ik kan zeggen. Want de regen van de laatste dagen wordt mij stilaan te veel.
Ze hangen er weer. Niet de oude maar sinds mei hebben we weer gordijnen mooi op tijd voor de donkere dagen. We pendelden heen en weer tussen Gent-Brakel en Kortrijk voordat we tevreden waren.
Bij de scouts ben ik nooit geweest, ik was eerder een chiromeisje. Maar vandaag deed ik toch een goede daad. Want ik ging samen met een vriendinnetje van de dochter bij haar thuis binnen. En ik begrijp dat: het is best eng om alleen in een donker huis toe te komen. Alleen blijven durfde ze wel, nadat ze het alarm had opgezet. En haar mama bleef niet lang meer weg.
Onderweg naar familie in Nederland gebruikte ik de boekenbeurs in Antwerpen als tussenstop. Niet van plan iets te kopen kwam ik natuurlijk toch met een zak vol terug buiten. Maar ik vond het zalig dat gesnuffel in de boeken, en onze 'juf' nog eens gezien van op afstand. En nog veel meer Bv's.
De kattin bleek een allergische reactie te vertonen. Een cortinsonespuit moet soelaas bieden. Het aquarium werd helemaal gereinigd. Drie kleine visjes zitten apart om op te groeien. Hopelijk zwemmen ze niet naar de zee zoals in dat aftelrijmpje.
Maar geen gezellige. Want onze kattin likt en wast zich overmatig en voelt zich dus niet goed in haar vel. En het aquarium moet opnieuw volledig worden gekuist en de kleine visjes apart gezet. Werk aan de winkel dus.
Gisteravond bekeken we nog eens videofilmpjes van toen onze dochter 2 à 3 jaar oud was. Wij vonden het bijzonder leuk haar zo nog eens te zien en te horen. Dochterlief vond het minder leuk...
Toen mijn ouders nog een poes hadden thuis en ze op bezoek waren zei mijn moeder altijd: "We moeten naar huis want de poes zit nog buiten". Toen begreep ik niet dat je naar huis zou gaan omwille van een kat. Maar nu betrap ik me er op dat ik dat zelf zeg om een bezoek af te sluiten. Hoe ouder je wordt, hoe meer je op je ouder lijkt ...
Dat gaan wij doen dit weekend. Vanmiddag bij mijn schoonzus die vol-au-vent gaat maken en morgen bij de schoonouders. Lekker eten en geen werk eraan, dat zal dubbel smaken!
Nee, ik bedoelde niet "dag kat". Want toen ik gisteren met de wagen wou vertrekken zat onze kattin op het dak. Ze was er niet af te krijgen. Telkens als ik haar aanraakte, verplaatste ze zich net buiten mijn bereik. Teneinde raad stapte ik in mijn wagen en reed aan een slakkengang door. Het dak is panoramisch dus ik kon bij het achteruit rijden de kat in de gaten houden. Zij bleef gewoon zitten, zelfs niet in paniek. Toen ik enkele meters verder stopte, besloot ze dat ze er genoeg van had. Langzaam, gratievol verliet ze het dak, als om mij een groot plezier te doen. Poezen, altijd vol verrassingen...
Dat gebeurt wanneer 4 tieners proberen 1 film te kiezen in de videotheek. Maar ze zijn er uit geraakt en iedereen was tevreden. De politici kunnen misschien nog wat leren...
