Vanmorgen op de autosnelweg scheen de zon. Fel genoeg om een zonnebril op te zetten. Mijn gewone leesbril stopte ik in het etui van de zonnebril. Alleen vergat ik mijn zonnebril af te zetten toen ik uitstapte. Resultaat: tijdens mijn bezoek moest ik documenten bekijken met mijn zonnebril op de neus. Gelukkig heeft die wel aangepaste glazen zodat ik ook nog zag wat er op de documenten stond. Beleefdheidshalve zette ik wel de zonnebril af als ik niets moest lezen. Maar een beetje raar was het wel.
Tenminste als je het zelf moet kopen. Maar ik heb ze gratis gekregen. Van mijn vissen. Een hele hoop oranje eitjes. Ik weet niet of ze eetbaar zijn. In elk geval zal ik het niet uitproberen. Ben wel benieuwd hoeveel visjes dat zal opleveren.
Vandaag 'Dag van de kanker' en weer spelde ik de ganse dag gele speldjes op. Vermoeiend maar voor de zieke veel zwaarder. Mooie ontmoetingen. Vandaag een verrassende, een meisje die me herkende als mama van jongste. Ze is daar sinds dit jaar niet meer op school maar ik moet jongste de hartelijke groetjes doen. Ben zeer benieuwd naar het commentaar van kieskeurige jongste morgen.
Na alle zon van de voorbije maanden is het wennen aan de regen. Vooral op de snelwegen zijn de buien hinderlijk. Aangezien mijn persoonlijke motor draait op zonne-energie, sputtert hij nu wat tegen. Gelukkig krijg ik dank zij mijn laarsjes geen natte voeten. Alvast één ding om dankbaar voor te zijn.
En dan bedoel ik mijn nieuwe enkellaarsjes. Want ik droeg ze gisteren voor het eerst en ik heb nul komma nul, zero, nada, niets geen last van mijn voeten.
Bij de start van het nieuwe schooljaar had ik gehoopt een cursus bakken te kunnen volgen. Helaas, is de cursus volzet en kan ik wellicht pas starten begin februari volgend jaar. Jammer, ik verheugde me al op de zoete lekkernijen waarmee ik mijn huisgenoten kon verrassen.
Nu de twee oudsten nog thuis zijn heb ik een gratis tuinman en huisvrouw. Zoon twee was zelfs zo ijverig dat hij de was die hij in zelf in de droogtrommel had gestoken weer opnieuw in de wasmachine stak.
Terwijl wij klusten, kookte onze dochter voor ons. Zowel 's middags als 's avonds. Wij mochten gewoon de voeten onder tafel steken. En wij proefden en keurden het goed. Smaakt naar nog!
De eerste schoolweek zit er weer op voor jongste. Het was een toffe week en gelukkig nog niet teveel huiswerk. Mama had meer huiswerk de zoektocht naar labomateriaal en nieuwe lab jas was niet evident en van de verplichte kleurtjes voor staafmapjes krijg ik grijze haren. Maar het is weer gelukt en de valies staat al helemaal klaar voor een nieuwe week.
Wegens waterinfiltratie in de schouw was het toilet aan een nieuw behang toe. Dus vanmorgen mocht ik behang afstomen. Gelukkig geen grote plaats en ik heb me maar één keer verbrand. Nu is het de beurt aan mijn man om te herbehangen.
Het is geen aangenaam karwei. Gelukkig beperkte het zich tot een verhuis op het werk. Eén ruimte moest worden leeggemaakt. Dat betekende: sorteren en beslissen wat bewaard wordt. Nu ben ik niet iemand die veel bewaart. Mijn collega wel. Samen zijn we er echter uitgekomen. Veel weggegooid en beetje bewaard. Meer moet dat niet zijn.
Met dit mooie weer nodigde de mama van een vriendinnetje uit om te gaan zwemmen. In een oude leiearm die we kennen. Dochterlief, haar vriendinnetje en de mama daarvan genoten met volle teugen. Manlief en ik genoten nadien van de kaasschotel en één glaasje wijn. Ieder diertje zijn pleziertje dus.
Ik kom erop terug dat het stiller is nu de jongste gestart is. Zoon twee is nu namelijk thuis, vakantie werk is gedaan en met zijn levendige aanwezigheid de stilte in huis dus ook.
Mijn mama werd vandaag geopereerd. Volgens mijn zus verpleegster een vrij banale operatie. Maar voor mij toch reden genoeg om bezorgd te zijn. Gelukkig is ze intussen goed ontwaakt uit de verdoving en in staat een gesprek te voeren. Of het ook effectief geholpen heeft voor haar rugprobleem zullen we de volgende dagen weten. Alvast één der belangrijkste stappen naar herstel is gezet.
