We zaten in het leuke theehuis, achter de biologische winkel. Zes meiden, of eigenlijk- laat in de veertig- vrouwen, die samen komen voor een klein feestje ter ere van Rianne's nu betaalde werk. We hebben een langwerpige tafel voor ons alleen, en allemaal een drankje met wat lekkers voor ons.
Ik heb zin in niet zo moeilijk gepraat en begin over Ann's outfit en hoe ze goed in een kostuumdrama zou kunnen spelen. Ze is een ware schoonheid en altijd erg smaakvol gekleed in bij elkaar passende kleuren met sieraden. Manden vol heeft ze daarvan in tegenstelling tot mijn meestal, twee dezelfde kettingen.
Dit keer heeft ze een gebreid gilet over een blouse aan met stoere grove noppen erop, iets wat zij gewoon kan hébben! "Ik wil ook wel in een film spelen", zeg ik. Wat voor rol zou bij mij passen? Een alternatief iemand die in een tuin werkt? ( vanwege mijn wat eenvoudiger outfit)
" Nee", zegt Anneke," daar ben jij te fijn voor gebouwd. Jij kan een soort fee zijn die langsdanst, of nee een zeer begeerde ongetrouwde freule die in haar theehuis gedichten schrijft. Er komt een duif voorbij en, ja, je schrijft iets op over de duif, ta die dom". Ik grijns. Ineens voel ik mijn plekje weer aan de tafel van het leven.
Geen zwaar werk. Ik mag Ólleke zijn en zomaar thee drinken en wat schrijven. Heerlijk! Een begerenswaardige vrouw. Als Anneke gaat fantaseren komt haar creativiteit helemaal los en spettert haar kleur over de tafel. Geweldig, al onze eigenheden in verscheidenheid samen te vieren.
Buurman Aart zat bij me aan tafel, en vertelde me hoe je grote pillen door moet slikken. Hij deed het voor. Ik was er namelijk net bijna in gestikt.
Dan gaat ie je verkeerde keelgat in. Tsjonge, heftig is dat. Ik vind het ook weer verbazingwekkend dat God zelfs weer iemand geeft die me voordoet hoe ik die pillen doorslik.
Ik was bij mijn familie en mijn zus vertelt me hoe je paracetamol slikt. Je roert het stuk in een glas water.
Ik heb de hele hersteltijd na mijn beenoperatie 3 x 2 per dag stuk gekauwd en zo doorgeslikt. Blijkt dat die stukjes aan je maag kunnen blijven plakken.
In de drogist vroegen ze nog of ik iets wou weten over de paracetamol. Maar Olga wist het wel. Dus nooit te oud om nog te leren..
Buurmannen
Mijn buurmannen is niets te gek. Ze leggen me alles uit. Aart vertelde me hoe je de gaspitten schoonmaakt van mijn coole gasstel.
En Cor heeft weer een tip voor mijn uitvallende orchidee. Kommer vertelt me hoe laag je de verwarming zet en hoe je de verwarmingsknop met een slag precies goed
gedraaid krijgt. Dat ie nét even warmte geeft. Ik vind het wel verbazend dat ze in alle details om me heen staan, om me bij te staan. Ik lijk soms wel een halve imbeciel. En toch zijn ze gek met me!
Yes! Ik vind eten kopen heel erg leuk! Ik ben óm, zeg maar. De koffie is verleden tijd, én de zuivel. In de supermarkt kan ik 9 van de 10 schappen voorbij lopen. Ik spendeer mijn tijd bij de groenteafdeling en bij de gezonde zaden en noten, crackers. Ik vind het zo leuk! Ben van allerlei nieuwe dingen aan het ontdekken zoals gepofte boekweit met honing in plaats van chips. Vanmiddag mijn eerste incabessen gegeten. Tot voor kort lukte het me niet om de koffie te laten staan. Maar ineens kan ik het. Het leuke is dat het -gezond doen- virus ook al bij mijn buren bezig is die echt aan het kappen zijn met de sigaretten. Geweldig vind ik het. Ik maak nu groene smoothies van boerenkool of spinazie met sinaasappels en appel, peer, banaan. Mijn smaak verandert al. Na het chirurgebezoek ging ik nog traditiegetrouw voor koffie en taart ( ik was ook benieuwd naar hoe ik dat zou ervaren) maar de taart was vies zoet en de koffie viel zó tegen! Ik heb een medeplanteneetster in mijn vriendenkring met wie ik enthousiast onze ondervindingen deel. Ook zij sleept trossen bananen naar huis en kampt met zakken vol groente- en fruitafval. Mijn koelkast zit vol met allerlei gezonds. Een zalige ananas, dadels, tomaten, spinazie, goed sap, mais en linzen. Ik vind het heerlijk het goede spoor weer radicaler te hebben omarmd en ben benieuwd naar veranderingen in mijn energie en welbevinden. Nog nooit ben ik echt met 1 januari zo stevig met goede voornemens aan de slag gegaan. Beschuitje hagelslag bekoort me niet meer. De gezonde appelstroop zonder suiker proeft beter. Ik denk dat de, nu 6 maanden, slecht slapen ook hebben geholpen. Door een stuk lijden kom je op een punt dat je de omslag kan maken. Het is wel tegen de stroom in, in deze vlees, zuivel, zout en suiker consumerende wereld. Dat de één na de ander door kanker wordt geveld is ook iets wat je helpt te beslissen. In ieder geval geniet ik nu helemaal van gezonde dingen inslaan. Met elke aanschaf zie ik er naar uit daar iets lekkers van te maken. Wat geweldig dat wat God heeft bedacht voor ons om te eten ook nog eens heel erg lekker is. Onze smaakpapillen moeten alleen een transformatie ondergaan. En psychisch moeten we van onze 'drugs' af kunnen blijven. Planten besteden 50 % van hun energie aan wat er wel of niet binnenkomt, zei mijn mede-planteneetster. Ik geloof dat dit kiezen voor wat goed is ook zal doorwerken naar andere gebieden in mijn leven en me een krachtiger mens kan maken. Meer licht en waarheid in 2015. Ik wil er van gaan smullen gewoon, ook van de waarheid, want het is tot ons heil, maakt dingen recht, geeft een effen pad. Op het moment zit ik wel wat proppievol, smul waarschijnlijk iets te hard. Maar niets wat kwaad kan, dat is toch weer goed bedacht.
Vandaag ging ik voor controle naar de vrouwelijke chirurg die mijn spatader heeft verwijderd.
Ik vind het intrigerend haar weer te ontmoeten. Ze is het boegbeeld van de kliniek, met haar naam en deskundigheid.
Ik ben nieuwsgierig hoe het zal zijn haar weer te ontmoeten. Nieuwsgierig naar een vrouw die het aandurft om in mensen te snijden, te prikken, verantwoording te dragen voor operaties
en tegelijk deze kliniek haar identiteit geeft. Ik heb haar al ervaren, in de intake en met de operatie. Ik voelde in haar een mengeling van nabijheid, hardheid, koelheid, beslistheid en zachtheid.
Iemand die voor je opkomt in je vrouwenbelangen maar ook kloek in is beslissingen en haar 'mannetje' staat. Ik word, wederom, gastvrij onthaald en verwelkomd met een bekertje thee.
Net als ik daarmee ga zitten zijn er twee vrouwen in witte jassen waarvan de één de ander schijnbaar opleidt en haar vermaant dat ze niet moet drentelen bij de deur maar doortastend een ruimte moet binnengaan.
Dat voelde ontluisterend. Als neppe maniertjes in plaats van uit het hart. Zit je daar tussen de designmeubels. Wat is hier echt?
Ze komt al snel me halen. Werkt precies op tijd. Ze heeft een soort legerpatroonbroek aan van grijs met witte vlakken. Ik durf niet zo goed te kijken, maar écht niet mijn smaak. En daaronder heel stevige harde laarzen die een akelig hard tik- geluid maken als ze loopt. Ze wijst me de kamer en ik ga voorzichtig zitten met mijn bekertje thee in de hand. Voel me zo heel anders dan haar, in mijn wollen truitje.
Ze is een mooie vrouw vind ik, met blonde haren in een paardenstaart. Vrouwelijk maar ook krachtig, efficiënt, doelmatig. Misschien wel vrouwelijk in soort van mannelijk omhuld. We bespreken het verloop van de behandeling.
Er is niet zo heel veel te zeggen aan feitelijk materiaal van vragen en antwoorden. Daardoor vond ik het zelfs bijna ongemakkelijk worden, de combinatie van een ontmoeten in de begrenzing van het inhoudelijke.( Oef, sensitieve ik )Ik had het idee dat ze zichzelf liet zien aan mij, zomaar, dat het gebeurde, voor haar ook wat onverwachts. Door trekken in haar gezicht, en gelijkwaardigheid in het contact.
Toen ze mijn been wou zien stelde ik voor mijn laars uit te doen. Ik wist niet zo goed hoe ik zou staan dan, of mijn been ergens opleggen, en zij stelde ook niet direct iets voor, dus ik stond maar naast het bureau en zij ging op haar hurken zitten in de stoere legerbroek. Ze vertelde wat over mijn wond terwijl ze met zachte vingers over mijn huid voelde. Niet één keer, maar meerdere keren om het stukje been goed te verkennen. Ik vond het een intiem moment van twee vrouwen. Niet zozeer dokter/patiënt, maar twee vrouwen. Ze raakt geen been aan, ze raakt mij aan. Ze ontmoet mij.
In haar ontmoet ik haar voorvechtster zijn van vrouwvriendelijke chirurgie die er op uit is jouw vrouw zijn op je mooist te kunnen presenteren. Ook ervaar ik een reinheid en frisheid die jou als cliënte ook tegemoet komt in hoe de kliniek zich aan je presenteert. Liefde voor de schoonheid van de vrouw. Gevoel voor gastvrijheid in een fijne kapstok bij een gezellige entreebalie en smaakvolle toiletten met deospray en tampons. Operatiejasjes/schorten zonder blote achterkant maar met een omslag en zachte pantoffels. Een verwarmd gelmatrasje waar je heerlijk op ligt en goed kan op ontspannen tijdens de behandeling. Allemaal vrouwen om je bed.!
Een fenomeen, deze vrouw. Perfectie en deskundigheid. Ze zet een toon. In mijn hoofd ontstaan allerlei links naar boeken die ik heb gelezen over vrouwen in een mannenwereld. Perfecte vrouwen, afstandelijke vrouwen.. Ik prijs haar voor haar perfecte werk en bedank haar voor de zeer prettige behandeling. Harde tik- laarzen, vreemde broek, maar zachte vingers en kwetsbaar contact. Ik neem wat van haar frisheid met me mee de ijzige kou in en laat de boslucht mijn neus in prikkelen. Hmm, chirurgetouch.
