Lekker weer thuis in mijn nieuwe, bij de woord en daad gescoorde, helemaal roze pyjama, met de letters 56 er op!!! ( jawel, mijn leeftijd, it's gonna be a pink year..)
l
Lig ik dus in mijn rustige kamer te ontstressen; pingt er een appje van An die haar bankpas kwijt is. "Wie is er thuis om geld van te lenen?" Ik', app ik terug.
Even later gaat de bel en staat een springerige Anneke voor de deur, die ha ha, in de startblokken staat voor een mega kunstzinnig crea-weekend! Ze is op weg om een rode neus te kopen voor haar workshop clownerie.
Hier komt haar grappige later ingesproken spraakappje: "Daar stond ik dan en ik kreeg het oranje kaartje in mijn handen gedrukt. Ontroerd en bewogen nam ik het in ontvangst en probeerde passende woorden te stamelen van dank. Dank je wel Olga voor deze royale gulhartigheid. Er staat nul euro op, zei Olga. Dat verhoogde mijn bewogenheid .. van niks toch geven; ik zal het goed opbergen! Ik pak het pasje, maak mijn jas open en zoek de meest zorgvuldige plek in mijn jas, een diepe binnenzak.. Dan raakt mijn vinger iets stevigs..mijn ontroering stijgt en ik roep het uit: Olga, Olga, ik heb mijn pasje terug!!
We lachten al vanwege de royale gulhartigheid en toen raakte onze neus de vloer van de grote vreugde." Anneke kan enorm in lachen uitbarsten met elke vezel van haar lachspieren wat erg aanstekelijk is en de diepe buikspieren weer eens meeneemt, terwijl ze verder spurt naar de kapper en een rode neus. ja ja! Al aardig op weg Anneke in het vak van clownerie. Je hebt er aanleg voor.
MIEKE
Tussen twee 'Samos-reizen' door heeft Mieke ineens écht tijd voor een ochtendje samen koffie met taart bij de feestwinkel. ja, je hebt Mieke niet zomaar voor jezelf.. Mieke's passie is om mensen te helpen in noodsituaties en vandaar haar reizen naar het vluchtelingenkamp op Samos.
Mieke is al 82 jaar maar in de regel een sterke en vitale vrouw.
Als ik vertel over mijn vriendin Hannah die kinderen uit een weeshuis heeft gefostered en er uiteindelijk één geadopteerd, zie ik haar hart glimmen. Hier wordt zij blij van! Ze vertelt over Azië en Afrika en hoe allerlei berichten, vragen om hulp haar aanspreken en hoe graag ze zou gáán!
"Ik vind het zo jammer dat ik met mijn leeftijd zit", zegt ze. In haar hart is ze een bruisende dertiger die graag de wereld intrekt en de mouwen opstroopt! Geweldig zeg.
We praten dan maar over de hemel en wat of daar allemaal te doen is. Ik zeg: "Er is vast een groot atelier waar je eindeloos dingen kunt maken ."Want ook dat is een passie van Mieke; kunst.
Na de klets en koffietijd nodigt ze me uit om de stapel stoffen te komen bekijken die in haar gang staan opgestapeld; klaar voor verzending. Iemand had ze gebracht. Ik was al wat moe maar ga toch mee, want anders is het weg. Blijken daar nou precies twee ongeschonden, ruim lange, precies de goede kleur verduisterende stoffen lappen tussen te zitten die ik precies nodig heb op dit moment voor mijn witte gordijnen!
De bij elkaar gescharrelde rolgordijnen lieten nog teveel licht door aan de zijkanten....
Nu is met deze ochtend mijn zoektocht naar een oplossing voltooid door de wonderen van - doorgeven-. Ik heb het de laatste tijd ook weer ervaren; als we maar blijven doorgeven, ook van niks, dan blijft het stromen!
