Ik liep nog een stukje door het bos, na het eten. Op de terugweg kwam ik langs een flat met kleine balkonnetjes die uitkijken op het weiland.
Één balkon viel me op. Er waren twee lekkere stoelen neergezet, in het plafond twee haken waaraan een gezellige hangmat hing, een balkontafeltje en twee bloembakken met bloemen.
Alles op maat. Geweldig hoe iemand zo'n kleine ruimte optimaal benut en alle mogelijkheden uitbuit, zonder dat het rommelig wordt. Ik belde mijn vriendin in België die weer voor een zwaar traject staat in het ziekenhuis. Ze hadden een gezinsdag gehad en waren naar een pretpark geweest, de zee en hun lievelingschinees. Ze had van alles optimaal genoten; alleen de achtbaan vermeden in verband met haar gezondheid.
Ik was vandaag op een workshop schilderen. We gingen een portret maken in de stijl van Picasso. Het was een heel karwei van tekenen, knippen, plakken en verven. Picasso dacht ook out of the box, plakte dingen in zijn schilderij en deed alles anders.
Beneden was een workshop flamencodans en de muziek klonk goed door. Hakjes en wijde jurken en een bloem in het haar. Buiten en binnen standjes met eten en Spaanse attributen. De cultuurfabriek in Veenendaal heeft weer eens iets leuks bedacht en van alles uit de kast gehaald.
Het blijft zoeken, uitproberen, gas terug nemen, herstellen en weer doorgaan, maar ik houd er wel van om het leven als het ware aan te vallen met alles wat je in huis hebt of kan bedenken. Niet te terughoudend te zijn.
Benut je balkonnetje optimaal, zonder dat het een zootje wordt!
Soms lijkt het als single dat je leven nog altijd weer alle kanten op kan omdat je niet heel bepaald aan iemand of een plaats gebonden bent.
Je hebt je vrienden, je werk, je familie,je huis. Maar toch.
Ik ben net terug van een geweldige reis naar Ierland, ook al waren het maar vier dagen. En vanavond ging ik even wandelen op de hei, tussen de buien door.
En ik voel me zo bemoedigd. Mede door een bezoek van een oude vriendin uit Amsterdam, voor mijn vertrek. We hadden een speciale tijd samen.
En vanavond belde een heel goede vriend, vanuit zijn dansfestival in Belgié.
Het lijkt bij mij te dagen, dat vrienden die mij gegeven zijn, nu in mijn leven, niet als een zucht wind weer verdwijnen, omdat ik niet getrouwd ben,
maar dat zij onderdeel zijn van Gods persoonlijke plan. Zij hebben mede mijn leven gevormd en zullen dat mede vormen.
We zullen elkaar blijven bemoedigen,vormen en helpen en verrijken, denk ik. Mijn reis naar Ierland was super! Ik meende dat God had gezegd dat het mooi weer zou zijn en inderdaad, toen ik die twee(!) hele dagen op het eiland was, was het fantastisch weer. Ik heb langs zulke mooie stranden gelopen, gefietst en heerlijk taart en koffie op een terras genoten. Twee heel toffe vluchten, voor het raampje, een slaapzaal voor mij alleen twee nachten..De derde nacht was er 1 aardige vrouw die al sliep toen ik luidruchtig de kamer in kwam. Ik was op de juiste plek, op de juiste tijd. Het had er net twee weken geregend. Ik vond het erg tof om in een gaeltacht area te zijn, dat wil zeggen, een gebied waar ze Iers spreken. Ik kon er wat oefenen met begroeten en een oudere meneer uit de bus heeft me van alles uitgelegd aan de hand van mijn kleine Iers-Engelse woordenboekje en met me geoefend. Hij was een goede leraar en het was erg tof hem te ontmoeten. Ook zijn kunstzinnig talent met tekenen, zijn liefde dus voor de Ierse taal en zijn passie voor Jezus, Maria, én bacon!
Vrienden zeiden dat it would be a time of healing. And it was. Het voelt als dat ik meer in de realiteit ben gekomen en tegelijk is al het wonderlijke en heerlijke van Ierland er nog steeds en ervaar ik de dingen zoals ik ze ervaar.
Misschien dat het allemaal nog meer vorm gaat krijgen in de toekomst. Ik heb wel al plannen voor een talenschool volgend jaar in Donegal. Lijkt me echt geweldig!
Ik zat naast mensen in het vliegtuig die een huis hadden in Connamara. dat is een erg mooi gebied in Ierland .En op de terugweg hielp ik een Ierse jongen die in Nederland gaat studeren met de treinreis. Hij vertelde van cottages die voor weinig geld nu te koop zijn in Ierland. Zoiets zou echt tof zijn, maar ja.
Toen ik Ierland weer onder mijn voeten voelde en alles rook en zag dacht ik, hmm, wat heb ik je gemist. Het heeft haast te lang geduurd. Maar daar wonen is niet niks. Still, we can have our dreams. En ik geloof dat God het heerlijk vindt als we veel dingen van Hem verwachten en durven te leven, durven te gaan.
Deze korte trip heeft me een boel bemoedigd. Ik was eerst teleurgesteld omdat ik graag iets spectaculairs had willen meemaken, zoals iemand tot Jezus brengen/
Maar het was zoals het was en blijkbaar mocht ik ook gewoon genieten van een middag aan het strand, pingpongen en zelf boodschappen doen in een Ierse supermarkt. Geleid worden naar de heerlijkste koffietentjes en 280 foto's maken in vier dagen.
Ik was ook opnieuw bemoedigd me zo welkom te voelen, en zo makkelijk contacten te maken. Zomaar aanschuiven bij mensen in een koffietentje. De dichtbijheid van de bevolking die je als het ware zo toelaten in hun levens, vind ik erg bijzonder.
Misschien gaat het allemaal nog eens gebeuren, mijn droom om een boek te schrijven, daar wonen, of half wonen. Onderdeel zijn van Ierland, gevoed worden door het land, de natuur en de cultuur en tegelijk samen met mensen daar God verwachten, en van Hem delen.
De ontmoeting in de pub in Dublin toen ik danste met een oudere meneer en we als slot onze hoofden tegen elkaar deden en het voelde als een verbond voor mij; Ierland-Nederland.
God weet wat bij ons past en waar we van houden en Hij gaf me twee keer een lift omdat Olga persé naar een leuk koffietentje wou en ze bij de eerste lift bij het verkeerde restaurant was uitgestapt .Ik vroeg het Hem gewoon, en ik was daar op een onverwachte, nóg betere plek, met uitzicht op de oceaan en heerlijk gebak.. Ik zie uit naar nog meer ontvouwen van de the big map of my life en die van mijn vrienden. Ierland is een land wat als het ware de deuren voor me open doet.
De deuren naar zoveel meer. Ik kom er zo tot leven. Voorlopig maar weer even van de foto's genieten en de bemoediging niet verliezen.
