De afgelopen dagen was alles een beetje -slappe hap-. Het vasten heeft tot nu toe niet een denderend resultaat in mijn vurigheid voor God. Eerder andersom; voelde me weer enorm verleid tot een klein weekje touren in Ierland met mijn ex ( zijn idee), want wat is er hier nu aan? Maar nee, het is gewoon een februaridip met iets van een virusje waardoor ik ook niet helemaal lekker ben. Gelukkig heb ik mijn verleiding weer weerstaan ( ik weet echt wel beter), maar wát ben ik weer met hem bezig, in plaats van met mijn leven hier. "Vallen en opstaan", zongen Elly en Rikkert. Vanochtend las ik dat God een relatie met mij bouwt. Quote Wayne Jacobson: "Discipelschap gaat niet over jou die een relatie met Jezus bouwt, maar over Jezus die dat met jou bouwt en dat jij herkent ( recognize) hoe Hij dat doet. Hij wil jou trekken in Vaders hart en jou de Vaders wegen leren." Dat helpt me weer om het niet van mijn kleine investeringen te verwachten maar door al mijn vallen en opstaan heen Hem Zijn wegen te voelen banen in mijn hart. Als een sneeuwveger door de sneeuw, een zachte, smooth sweep that helps you walk again and gives a solid road. Voel weer vastere grond en ga, nog wat slapjes though, maar innerlijk gesterkt weer verder op weg.
Contacten, contacten. Zondag had ik een contactendag. Eerst lekker alleen het bos doorgestruind en een gave stronk gevonden waar ik mijn naam en die van mijn kat in ga branden; toch twee namen.. Weer thuis, heerlijk bijgetankt van de walk, na een stevige boterham lekker lang geskypt met vriendin in China. Echte meidentijd en alle onderwerpen kwamen langs, van nieuwe jas tot Israëlvisie. "Zo fijn dat jij er vaak bent", zei ze. Net voldaan opgehangen, belt een ander, mij dierbaar mens; alleenstaande moeder die deze dag ook de tijd voor zichzelf heeft. Zijn we nét lekker op gang en blij elkaar te horen, staan twee vrienden voor de deur. Wat gezellig! "Bel je straks terug". We gaan alle nieuwe dingen van mijn huis en creaclubjeresultaten langs,die ik vol trots laat zien, en zakken onderuit met thee op de bank, tussen alle kranten en bijbels in. Maakt niet uit, toch, beetje troep. Na alle uitgewissel en zomaar -zijn-, bel ik de alleenstaande moeder na mijn koffie en groente snijden weer terug. Eet ik gewoon wat later. Blij word ik van al dit gecontact; lekker onverwachts en straight from the heart en just real life. Nog effe bellen over welke groente er nou in de ekotas zit die ik deel met een vriendin vlakbij, en dan weer eens een recept voor mezelf uitproberen. Onbekende groentes zijn als de onbekende straten in deze stad waar ik met hulp van internet wijs uit word en mezelf mee verras. ( stom hè, plaatjes opzoeken van alle groentes om te weten dat dit koolrabi is..) S' avonds ben ik vol, blij en beetje druk en ga nog een vriend bellen om deze bui uit te buiten,en alles uit deze dag te halen. Deze stap werd me voor een goede nachtrust beetje fataal, maar een leuke dag was het wel, want al die verschillende levens, gezichten en verhalen waar ik deel van ben,daar geniet ik van! En dat vind ik dan zo'n voordeel van het single zijn; beschikbaar zijn.
