Ik ben op de power conferentie. Ik heb me zonder veel nadenken aangemeld. Ik ken de organisatie niet en ook de overgevlogen spreekster niet. Ik laat me verrassen.
Als ze op het podium komt is het alsof er een zachte, warme, krachtige, blije wind door de lucht gaat. Ze roept als eerste:"Hallelujah!", met een mooie tongval. Ze straalt van blijdschap en geloof. Wat is ze mooi! Ze vertelt dat ze met haar dertig jaar oud voor het eerst in de bediening staat in Europa en dat er NU opwekking is, het is NU!
Er stroomt geloof door de zaal als zij woorden van geloof uitspreekt over wat God NU doet en wil doen.
Ze vertelt haar eigen verhaal, van hoe God haar leidde. Hoe ze de opdracht kreeg om in corona tijd kerk in het park te gaan houden samen met haar vriendin.
Hoe ze bleef gehoorzamen, week na week terwijl er maar heel weinig mensen kwamen. Soms één iemand, waar een demoon uit gedreven werd, dan een paar mensen die niet meer terug kwamen.. Hoe ze bleef gehoorzamen en hoe God haar leidde om filmpjes van één minuut te posten op social media.
Die filmpjes werden door een paar mensen bekeken. Soms zes, soms wat meer.
Totdat er op een dag een filmpje één miljoen keer werd bekeken. Mensen begonnen een vliegtuig te nemen om naar het park te komen. Ze begon uitnodigingen te krijgen om te spreken. Een bijzonder verhaal. Ze vertelt over nederig zijn en gehoorzaam zijn. Dat het er uit mag zien zoals het er uit ziet. U bent de baas God.
Ze vertelt over hoe mooi het is wat de Heilige Geest doet!, als mensen vallen of als demonen manifesteren of als mensen in tongen spreken. Het is beautiful, mooi! We moeten trots zijn op Heilige geest en Hem eren! Ik ga direct staan en betuig steun. Ik herken het diep in mijn hart. Al die kritiek en twijfel en nee zeggen tegen werk van Heilige geest om ons heen en het raakt me hoe zij, in haar prachtige vrouwelijkheid en warme hart voor Hem opkomt om Hem lief te hebben en wat Hij doet lief te hebben in plaats van te veroordelen. Het is een opluchting om op een plek te zijn waar de leiders het aandurven om mensen de ruimte te geven om te manifesteren als de duisternis omhoog komt uit hun schuilplaats door de zalving van God.
Ze voelt als doorzichtig als ze het uitroept dat God ALLE GLORIE KRIJGT, ALLE EER, HET IS ALL JESUS!
Ze gaat de weg van nederigheid. Ze is bereid om als belachelijk te worden gezien op haar podiumpje in het park als ze spreekt en er staat niemand, of een paar mensen.
Ze heeft alles weggegeven. haar rechten. Ze heeft zich overgegeven aan God en ze kan zelfs als een kind iets zeggen of doen waarin ik mezelf herken.
Vanochtend las ik het verhaal over Jezus die verraden wordt door een kus van één van zijn discipelen.
Het is zover. De hel breekt los; ze gaan Jezus oppakken en Hem slaan en bespuwen. De doodstraf dreigt.
De discipelen maken de dreiging aan den lijve mee en vluchten! Petrus staat zich aan een vuur te warmen en ontkent glashard dat hij Hem kent.
Maar dan staan er een paar korte zinnen over een aparte jongeman die met Jezus mee liep. Dus toen al zijn vrienden weg vluchtten was er ineens een onbekende jongeman die alleen maar een laken om had, en die bleef wel bij Jezus.
Toen ze hem grepen liet hij het laken los en rende naakt weg.
Wat kwetsbaar, alleen een laken om. Ik herken het uit mijn leven. De hogepriester, een gesettelde, geleerde man die niet de waarheid van Jezus' woorden in zijn hart kon ontvangen maar meeging in de leugen dat Jezus een Godslasteraar was. Hij was blind voor de Koning die voor Hem stond met al zijn geleerdheid en vroomheid.
Hoe vaak heb ik het al mee gemaakt dat er uit de meest kwetsbare kant steun kwam. Ik kende een jonge vrouw die last had van psychoses en onder de medicijnen zat.
Maar zij zag wie ik ben en wie ik ga worden en zij vierde met mij mijn bevrijding door gebakjes te halen en er vast op te vieren. Zij sprak woorden van erkenning en steun uit ook toen ik vele jaren terug met een enorme burn- out op bed lag en het moeilijk had doordat niemand begreep hoe of het echt was. Maar zij zag het wel. Zij zag dat ik me niet aanstelde maar niet begrepen werd en ze zat met tranen in haar ogen steunend bij me.
Gisteren zei de verstandelijk gehandicapte vrouw tegen me dat die en die persoon vast heel blij was met de kaart en hem mooi vond toen ik er niet direct veel respons op terug kreeg. Weer die steun via de kwetsbare kant. De islamitische buurvrouw die met een warme maaltijd voor de deur stond als ik te moe was om te koken en nog niets in huis had. De psychisch kwetsbare vriend die me weer eens komt helpen met een klus in de tuin.
Wat bijzonder dat Jezus, op dit nare, pijnlijke moment in zijn leven waarin hij verlaten werd door vrienden en wist dat één van hen Hem zou ontkennen terwijl Hij net verraden was door een kus, wat bijzonder dat Hij ook ongedachte steun kreeg van zomaar een kwetsbaar iemand die met niets meer om het lijf weg moet rennen terwijl hij had willen blijven.
