Soms zijn er van die momenten, om in een lijstje te doen. Ik noem er enkele. Hoog piepende halleluja's van Cor We zijn op kamp, met de kerk en het is aanbiddingsavond. De band speelt en met elkaar zoeken we God zoals het met elkaar mogelijk is. Ik was wat later. Ik ging eerst nog even de rust zoeken en een eindje lopen. Mmm, ik zat op een steen en keek uit over het zomerse Twentse landschap. Wat heerlijk! Weer terug in de zaal zat mijn oude vriend Cor van 78 voorin. Hij kan slecht lopen en ze hebben een rolstoel voor hem neergezet. Maar daar zit hij niet in. Hij heeft COPD en weinig lucht. Het is zijn eerste vakantie. In 78 jaar levenservaring is hij nog nooit op vakantie geweest. En nu zit hij in een multicultureel kamp, tussen allerlei donkere en minder donkere mensen te genieten zoveel hij kan. De avond kan hem niet lang genoeg duren. het zingen gaat maar door en door. De band speelt een lied met veel hallelujah er in. Ik ga naast hem zitten en hij houdt mijn hand vast. Aan zijn andere zijde zit ook een vrouw en daar heeft hij ook de hand van vast. Ik voelhoe zijn borst zwoegend op en neer gaat en hoor een piepend hoog geluid. Hij zingt onvermoeibaar mee, met volle borst; met alle piepjes adem die hij in zich heeft. Hij krijgt er maar geen genoeg van, deze voor hem eerste ervaringen van aanbiddingsavonden waarin de hemel een stukje opengaat. Ik bedenk met een glimlach hoe of zijn stem binnen zal komen in de hemelse sferen. Ik denk als een nachtegaal. Wat mooi dat echte schoonheid en liefde van binnen zit!
Marga's knusse gesprek We zijn op een ander feest. Tante Lies is jarig en heel veel familieleden en vrienden zijn gekomen. Het is gezellig in het buurthuis. De kerstlampjes met oranje lampionnetjes en letters eraan zitten vastgeplakt op het raam en zorgen voor een romantische sfeer. De barbecue is achter de rug en de rust is weer gekeerd na ons vrolijke toneelstuk. De tafels staan opnieuw gedekt met ijs, bowl, slagroom en verschillende tova sausjes. Maar ineens is daar Marga met Floortje op de arm. Ik heb het meisje net leren kennen. Ze is ongeveer zes jaar oud en heeft er sinds enkele maanden een nieuwe stiefmoeder bij. De pasgetrouwde nicht van Annelies. Wat een verandering in haar jonge meisjesleven. Marga heeft haar gezellig op de heup, haar armen steunend en gezellig warm om Floortje heen. Het is als een klein, warm, knuffelparadijs van exclusieve aandacht. Marga doet niet zomaar wat, nee, ze stemt uitermate juist af op het kind en vraagt met een enorm leuke toon naar haar juf en de school terwijl ze Floortje aankijkt. Het is een intiem, knus tafereel waarin in zo korte tijd zoveel gegeven wordt dat de schoonheid ervan ook voor mij voedend is. Een beeld van Gods moederliefde van een vrouw zonder eigen kinderen die een meisje van gescheiden ouders zomaar oppakt en in staat is op een zo natuurlijke manier haar dit allemaal te geven. Op het laatst van de avond zingen we in een kring wat liederen met de gitaar. Ik pak de belleblaas en geef ze aan Floortje. We zingen en zij blaast bellen en ik blaas ze en zij gaat dansen tussen de bellen in. Ik maak foto's en zie een kind die echt danst, in de aanwezigheid van aanbidding, de aanwezigheid van Gods gezin. Samen in gebrokenheid het leven vieren in een simpel buurthuis vol kostbare schatten.
Een gezicht als een oase; Florieke Ze zit naast me in het zwembad. We drinken koffie na de, voor mij eerste les, van aqua fit. We ontdekken al snel dat we beiden christen zijn en zij vertelt hoe of ze haar bed & breakfast runt. Ze bidt voor alle gasten. En ze merkt dat het echt werkt, dat mensen open zijn om van God te horen. Haar ogen en gezicht zijn als een oase. Haar zijn is als een verfrissende bron. Het ontroert me en ik moet er van huilen. Ik heb weer eens niet echt gebeden vanochtend. Wel bijbel gelezen maar dan is het alweer tijd. En zij bidt en ziet God werken. Er was een depressieve vrouw die ook geloofde te gast in haar huis. Ze wou voor haar bidden maar een stem zei dat ze het niet moest doen. Ze deed het gelukkig toch. Ze hoorde zichzelf zeggen; "Zal ik voor u bidden?" Dat wou ze. na het gebed liet ze haar gast rustig ontbijten en ze zei dat ze met een uur weer zou komen. Toen ze weer kwam zat de vrouw met de bijbel op schoot en een grote glimlach op haar stoel. Ze voelde zich heel anders; blij en goed. Ik voelde de enorme dankbaarheid en blijdschap van Florieke hierover en nog meer vreugde toen de gast graag nog een nachtje wou blijven. Wat een dienende houding. Later bleek dat ze zelf pijnen heeft en met moeite de dienbladen kan tillen en de trap op en af. Ik voel de vrijmoedigheid om gebed voor te stellen, na een gesprek hierover, en even later staan we om het hoekje van het zwembad te bidden. Ik bid en bid en we ervaren beiden God en we praten over wat zij ervaart. We bidden weer. Ik bid en bid en het is alsof we in het heilige der heilige komen. In mij is een vuur brandend wat wil strijden tegen alles van de vijand en tegelijk, of misschien wel eerst is er het verhogen van God. Het is heerlijk. Ze voelt tintelingen door haar lichaam gaan en voelt zich heel fijn. Wat een dienende vrouw en wat een voorrecht om voor haar te mogen bidden. Ik denk dat we allebei lichtelijk beduusd en verrast zijn maar ook vol van dat wat in ons is. De plekken waar ik voor bad bleken precies te kloppen en we voelden beiden Gods kracht. Wat een verrassende aqua fit! Onze samenbindende liefde voor Vader. Dan is er geen tijd of plaats meer. het is er wel maar het maakt niet zoveel uit. Haar gezicht als een oase sprak boekdelen tot mijn hart.
