Wat kunnen kleine dingen ons raken, ons bij blijven, als tastbare parels van het Koninkrijk wat nu al hier is. Wat had God het weer super gearrangeerd! Met oudejaarsdag waren er twee vriendinnen en een klein jongetje bij mij te gast en ik was zo blij met hoe de nassie uitpakte uit het gekregen voedselpakket; onverwacht lekker! En blij met de supermooie, crèmekleurige loper die ik bij de Dorkaswinkel had gevonden, met daaroverheen een zelfde kleur loper van een soort kant, wat het geheel erg chique maakte en feestelijk. Bovendien had ik nieuwe borden gekocht, van mijn net gekregen VVV-bon voor het vrijwilligerswerk. Zo was de tafel echt prachtig en aten we samen heel gezellig en lekker. Vriendin Christina bleek erg goed te zijn in ordenen en afruimen, afwassen maar toen ze óók nog het tafelkleed uit wou schudden wat onder de mooie loper lag, voelde dat zo als - de extra mijl- gaan.. Ze ging een straatje verder met me. Het voelde als het ruime water van onverwachte liefde in een onbekende zee die alsmaar wijder en wijder blijkt en waar eigenlijk geen eind van in zicht is. Dan is er ineens die lieve dame die ik in de bus ontmoette, op weg naar de sauna met mijn gekregen entreekaartje. Blij verrast waren we dat we allebei Jezus volgen en het idee kwam om elkaar eens op te zoeken. Ik kreeg een mooie kerstkaart van haar en nu nodigt ze mij uit eerst bij haar te komen zodat ik wat kleding van haar uit kan zoeken?!Niet alleen het idee om mij eens op koffie te trakteren of iets te eten maar nee, eerst wat kleding uitzoeken. Ik ben dan zo verbaasd over hoe mensen mij ter wille zijn en mij iets willen geven. En dan de oudejaarsavond / Happy New Yearsapp van gelovige Francis die ik ooit op naailes heb ontmoet waar zij de hemdjes van haar kids verstelde terwijl ik in de war was, manisch, en er afgetobd uitzag.. Deze lieve zus bidt sindsdien trouw voor mij omdat ze dat op haar hart heeft. Wat een wonderlijke verrassingen in mijn leven van onverdiende liefde.. Vandaag was ik wezen kleding sorteren. Wat een fijne plek van liefde in de loods met de dozen! De persoonlijke aandacht en gezellige verhaaltjes over van alles wel en wee vliegen over de tafels, terwijl we met onze jassen aan staan uit te pakken.Er zijn wel drie kaarten voor medewerkers waar we allemaal wat op schrijven. Zelfs één voor een jongetje die voor het eerst naar school gaat en op de valreep vindt Hanneke een boekje voor hem: "voor 't eerst naar school". Iedereen doet er toe. Als ik na een paar uur moe ben en met twee tassen vitragegordijnen voor de woord- en daadwinkel naar de auto wil lopen, vraagt de meneer van de stichting of hij zal helpen dragen. De tas is niet echt zwaar, maar gezien mijn arm- en schouderblessure stem ik toe. Hij woont bij de loods en het is zijn vertrouwde paadje naar de weg toe. Zijn paadje, zijn huis, waar ook moeilijke omstandigheden zijn waardoor hij denk ik extra begrip heeft voor iemand als ik. Onderweg vraagt hij persoonlijke vragen over mijn leefomstandigheden op een prettige, respectvolle en betrokken manier. Het komt zo enorm bij me binnen. Hij leeft zich echt in in mijn situatie en wil me gelijk helpen. Dit voelt ook zo als de extra mijl gaan. Het helpen met de tas wat niet echtnodig was, net als het kleed uitschudden. In de auto, naar huis, moet ik er van huilen. Zoveel dingen tegelijk. De levens van deze mensen te midden van hun gezinnen en familie, ook met allerlei gebrokenheid van ziekenhuisverhalen en noem maar op, terwijl ik alleen woon met mijn gebrokenheid en mijn familie ver weg is. Al die gemeende gezichten die me een hand geven en de beste wensen toewensen. Soms ben je zo gewend geraakt aan dat echte aandacht en liefde er niet is, of niet gemeend. Dan is er wel een groet, een hand of een gesprek, maar bij die extra mijl gaat die zee van liefde pas echt voor je open. En hoe 'klein' kan die extra mijl er uit soms uitzien, lijkt het mij. Ik hoorde een getuigenis van een ex- terrorist die verhuisde van Saöedie Arabië naar Amerika nadat hij mensen had vermoord tegen zijn zin, beroofd was van alles en toen van onderaf weer een heel nieuw leven moest beginnen. Hij ging afwassen in een eettentje en werd met respect en aandacht behandeld door ene 'Charlie', en dit ene gebaar maakte zo'n indruk op hem dat het een omslag in zijn leven werd.Gewoon door hoe Charlie naar hem keek en aandacht had voor degene die de borden weghaalde. Charlie en hij werden vrienden, elf jaar lang en na die elf jaar leidde Charlie hem tot de Here Jezus. Nu heeft deze man een bediening voor verzoening tussen Joden en Arabieren. Little things called love, en dan ook nog die extra mijl.. Wat kunnen ze ons leven binnendringen met een ongekende kracht. Lifechanging.
