Het is elk jaar dat je leven mag weer een sport hoe je deze keer de weken voor kerstmis doorkomt; vind ik. Dit jaar doe ik dapper mee met kaarten en ik heb het merendeel van mijn lijstje al afgestreept; zit op de bus! Nog iets van 10 of 12 te gaan. Net luister ik een whattsapp af van een naar huis reizende vriendin, die met afgematte stem vertelt hoe blij ze zal zijn als het weer januari is. Ze is total loss, moe en blij als ze weer thuis zal zijn. "Ja, ik heb een hekel aan deze tijd van het jaar, aan de ene kant is het wel speciaal maar ook wel weer druk, Jaap die komt, de kinderen komen, moet toch weer werken met kerst, ben blij als het weer januari is. " Brenda van de gehandicapten groep vraagt ook wat of ik doe met kerst. "Ik doe niks" zegt ze."Ik ga op de bank in mijn pyjama niets doen. Geen kerstboom niets." Ik voel me plots nog weer een hele Jan met al mijn plannen. Het is een soort marathon vind ik van dingen die je graag gebeurd wil hebben. ( jaar afronden, mensen dingen zeggen, de dagen leuk ingevuld hebben en wat cadeautjes geven) Mijn inmiddels ook wat blutte vriendin appt over twee gratis concerten waar we heen kunnen en hoe ze misschien bij die tweede optie wel alleen naar binnen schiet, om zo prikkelvrij mogelijk te genieten. Ik heb wat kaarsen gekocht als cadeau, twee voor één en lippenstift, twee voor één en voorzie zo ook mezelf voor het nodige. Nu nog een bloemetje voor moeders. Ook dit jaar rolt er weer een planning uit wat me past. Ik ben heerlijk uitgenodigd bij een rustig echtpaar, die ook niet aan kerst doen, om te eten, overdag. Ik zie er erg naar uit. Verder heb ik mezelf en de buurman uitgenodigd op de thee bij een Iraans gezin, wat me ook erg gezellig lijkt, en ik ga een meditatieve stiltewandeling doen op de ochtend van tweede kerstdag. Stilte en rust; twee heerlijke ingrediënten. Één iemand zag het ook zitten; de wandeling, dus dat wordt een zeer klein groepsgebeuren. Sinterklaas hebben we gehad, met ongeplande cadeaus, wat hapsnap gedichten en een stevige christelijke film. Op naar de hoofdmaaltijd: KERST, en dan nog als toetje het oudejaar. Ik heb de film weer gezien, over de oorsprong van kerst, sinterklaas, de paashaas en zelfs Valentijn en zo zit alles bij mij in de boycot. Voelde me zelfs ontrouw toen ik twee sinterklaasrolletjespapier kocht waar die mijter opstond. Het is laveren tussen alles door. Inmiddels ben ik aardig goed in mijn ogen gewoon wat dicht doen voor alle ballen en glitters. Ik zie het amper. En toch sijpelt het speciale door je waas heen en geniet ik daar ook van. Ik wil er ook van genieten. Het is een speciale tijd, ook al gaat de oorsprong terug naar Nimrod, Baäl, ja, ja, afgoderij. Net een vriend aan de lijn die op instorten staat in de druk van alle gebeurtenissen en ik zelf ben ook zo vet over mijn grens gegaan met helpen behangen en hier in huis teveel tegelijk aanpakken dat mijn schouder en arm voortdurend pijnlijk steken en ik, na twee oogingrepen ook, nu echt mezelf wat meer rust gun. Jezus staat op mijn kerstkaarten. Iemand heeft hem geschilderd en het plaatje is als een oase. Wat een heerlijke man; rustig, sterk, zacht en zonder zonde. Alles is in Hem te vinden. Ik heb mezelf weer teruggevonden in dat ik een evangeliste ben en geniet ervan de plaatjes rond te delen. Het is een boeiende tijd. Ik heb nieuw vinyl gelegd in de keuken en de wc vloer is vernieuwd met zelf uitgezochte oranje Spaanse tegels. Nu heb ik grotendeels het oude vinyl in de bijkeuken gelegd en heb een erg mooi wollen kleed op het oog voor zolder. Jezus was het zand aan het glad strijken en legde er stoeptegels in. Dat beeld had iemand voor mij. God is bezig aan mijn fundering en ik leg vloeren, hmf, mooi toeval. Ik hervind mezelf weer maar dat niet alleen. Ik merk dat nog meer ontdekken wie ik ben een nieuw anker in me legt en me steviger maakt. Er zijn inmiddels steeds meer woorden en inzichten aan gegeven en er is een tijd van rouw voorbij gegaan. Rouw om wat niet kon zijn en om hoe dingen zijn gegaan. Ik mag verder gaan met wie ik ben en wat ik heb. Vandaag was ik zo blij aan het wandelen met een cliënte; heerlijk om buiten te zijn en erna ging ik wat piano spelen en zomaar met de mensen zijn. Het voelde zo volwaardig en niets minder dan dat ik een baan heb. Dit is wat ik nu kan geven en kan doen en ik ben er blij mee. Mijn oranje gordijnen hangen te drogen en de verfpotten staan te wachten. Maar eerst dit jaar mooi afmaken, met in de diepte gegroeide vriendschappen en nieuwe gezichten. Met goed gekozen cadeaus en heerlijk tijd voor een boek op de bank. Shalom, ook voor jou en kom niet om in het kerstgeweld. Vermijd de vleespotten van Egypte en herontdek de groene salades van.. de groenteboer.
