Het was zomaar uit de lucht komen vallen! Een uitnodiging voor een balfolkfestival in de Doelen, met veel Keltische dans en muziek. Daar lust Olga wel pap van. Zonder geld en met heel weinig energie ging ik er heen. In vrede. Het voelde goed; een cadeautje voor mij. Na een fijne, perfect aansluitende treinreis, loop ik over de zonnige sjieke straattegels van het vernieuwde Rotterdam. De zilveren torens blinken me tegemoet. Ik heb mijn earphones in van mijn telefoon met muziek, en niets kan me deren. Ik draai rondjes en dans zomaar op straat. In de Doelen is het een weldaad om te zijn. De fijne zalen, vloerbedekking, de rust, duidelijkheid, luxe, gezellige standjes met hapjes en cd's. Overal zijn vrolijke muziekmensen in kleurige kleding. Vrolijke rokken in allerlei patronen, gekleurde sjaals en echte dansjurken. Een beetje flower powerachtig. De hele sfeer is een soort van balfolkbubblewereld waarin het kwaad van de wereld buiten de deuren is gebleven. Ik heb een programmaboekje en kan van concert naar concert gaan. Het is geweldig. Ik kies voor een leuke band met Ierse dans. Erna effe een bakje thee en dan splitsen Adriaan en ik ons en ga ik naar een Welshe harpiste. Ik leg mijn voeten op de vrije stoel voor me, spreid mijn sjaal over mijn benen en voel me alsof er iemand lullaby's voor me zingt. Ze staat in een olijfkleurige jurk met donkergele magrietbloemen erop bij haar harp en zingt vanuit rust en stilte terwijl een hippe jongen met een electrische gitaar haar af en toe aanvult met wat gitaarspel en/ of zang. Het is een perfect samenspel in zo'n rust en zo gedurfd. Soms is het gewoon stil en hoor je alleen haar zuivere stem. Het is alsof je bij haar in Wales bij de koeien staat, met een harp in het veld. Ze speelt ook nog piano. Ook al zo intens mooi. Ik val bijna in slaap en alles voelt als één grote warme blanket om me heen. Doordrenkt van zoveel moois sta ik weer buiten in de foyer waar weer een heerlijk bandje staat te spelen. Achter het bandje staan tafeltjes en is een brede vensterbank. De grote ramen geven uitzicht op Rottterdam. Een zalige plek. Adriaan en ik hadden een verdieping lager afgesproken maar ik wil hier niet meer weg. Ik nuttig mijn meegebrachte muesli met water en ga er dan gewoon bij liggen; op de verwarmde vensterbank. Iedereen is zacht en aardig. Ik zie wat stellen met elkaar dansen op de kwaliteitsmuziek van het bandje. Balfolkmuziek, net wat drukker dan net met de harpiste. Ik geniet van de outfits van al deze creatieve mensen en zie steeds muzikanten met hun instrumenten voorbij komen.Langzaam kleurt de lucht roze en gaat de zon onder. Zometeen weer een concert. Ik leg mijn tas en sjaal op twee stoelen om ze te reserveren voor deze Ierse beroemdheid en geniet met Adriaan van een heel bijzondere stem, maar vooral ook van de omringende musici met geweldige percussie, viool en gitaar. Ik hoef niets te doen, alleen maar zitten in mijn wijde lange rok en me laten omvatten door het pluche van de Doelenstoelen. Na deze verwennerij kijk ik nog bij de cd's, mag er één hebben van Adriaan, van de harpiste, voel me licht in mijn hoofd en ga de frisse lucht weer in. Het was genoeg. Weer een perfect aansluitende treinreis en na een hapje bij Julia's op het station ben ik volkomen verzadigd en draai anderhalf uur later mijn voordeursleutel weer in het slot. What a day!
Vroeger stond ik nog wel eens achter een microfoon te zingen, in een dienst. Best stoer en leuk om te doen. Vandaag de dag heb ik een andere audience. Ik ging wandelen met Evelien, in de rolstoel. Ze zat lekker ingepakt met haar magere beentjes en we kwamen zomaar bij de zorgboerderij terecht waar een aardige meneer een geitje van vijf dagen oud tegen haar hand duwde. Genieten. Tijdens het wandelen en hupsen met de wagen over straatkeien, een bruggetje en stoepjes op en af zing ik voor haar. Ik zing zelfgemaakte liedjes in allerlei toonsoorten, langgerekt, hoog en laag. Een beetje gek en een beetje mooi. Ik zing liedjes van Jezus en van hopsasa. Ik zing wat oud-Hollandse liedjes of zomaar geluiden. Onderwijl buk ik naar haar over en maak het geluid zacht of hard, streel haar wang. Laat haar gezicht zich koesteren in de zon en masseer haar hoofdhuid en haren. Ik zie haar lachen, kijken en zich verwonderen. Ik zie haar schateren of stil luisteren met gefronste wenkbrauwen. Ik zie haar pret hebben en meegenieten van ons gek doen. Niets is te gek voor ons samen in de buitenlucht. Alleen de wilgen en crocussen kunnen ons horen.We zoefen zig zaggend, en ietwat heen en weer hupsend, voorzichtig langs de tennisbaan weer naar de groep. I love my new audience!
