Een aantal dingen zijn bij mij blijven 'haken'. De mannelijke helft van een bevriend echtpaar kwam bij mij klussen en later een keer eten, samen met zijn vrouw. Hij is iemand die stil kan zijn maar ook kan praten. Bij binnenkomst gaf hij mij een echt gemeende omarming, hug, zoiets. Deze omarming sprak tot mijn hart. Het bleef bij me, week na week. Ik bleef er over nadenken en navoelen. het was alsof hij zonder woorden iets belangrijks had gezegd wat diep binnen was gekomen. Afgelopen keer, met het blijven eten met zijn vrouw, kreeg ik weer een omhelzing. Het was als een frisse stroom water voor mijn ziel, een in cadeau papier bepakte: "ik houd van jou", van God. In deze omhelzing werd ik naar God gebracht, in de zin dat ik het pure levende water in hem voelde dat ook voor mij beschikbaar is. De hug werkt in mij door en door en door. Ik verwonder me erover. In een gebaar en een voelen kreeg ik een boodschap die niet alleen in mijn hoofd binnenkomt, met woorden, maar op een dieper niveau die als water in alle plekjes van mijn zijn doorsijpelt. En niet alleen in een moment maar ik kan ernaar teruggaan en er weer uit putten. Er was een ander gebeuren. Ik was in de samenkomst en er is daat een grote, stevige man uit een ander land, met een baardje. Hij sprak me aan. Hij kan weinig tot geen Nederlands. Hij keek naar me en zei iets tegen mij. In de manier waarop hij keek, de aandacht die hij voor mij had, zijn ogen, woorden voelde ik zoveel pure liefde dat ik spontaan een gat in mezelf voelde en een enorme honger voelde naar liefde. Ik had wel naar hem toe willen gaan en vragen of hij me een hug wilde geven maar de dienst was begonnen. Ik huilde zachtjes. Ook daar kan ik aan terugdenken met verwondering. Ik voel de zachte tedere onbegrijpelijke liefde van de Here Jezus, voor mij. Een man die me aanraakt, een man die me aankijkt. Jezus die me aanraakt, Jezus die me aankijkt. Jezus die me liefheeft. Ik ben diep geraakt.
