Ik ben weer 'in therapie'. Ik ga het aan om opnieuw een stuk verdieping en heling aan te gaan, dit keer met een christelijke mannelijke hulpverlener. Ik noem hem Tim.

Tim is 'zo gewoon'. Hij staat in zijn spijkerbroek en wat dunne shirtje vanwege de warme verwarming bij het bord waar hij wat op uitlegt.

In een lekkere 'kort door de bocht' tekening, legt hij iets simpel uit.

In zijn houding naar mij toe proef ik dienstbaarheid, gelijkwaardigheid, respect, rust, frisheid en empathie.

Hij gaat niet 'over mij heen ', in een belerende houding en houdt ook mijn- eigen verantwoordelijkheid- stuk in de gaten.

Hij is niet :de redder. Tim is een stuk jonger dan ik. Ik ervaar hoe ik mijn eigen geleerde levenservaring mee in kan zetten en hoe we samen alle zeilen bij kunnen zetten. Het gezonde klimaat van zijn respectvolle en gelijkwaardige houding van waaruit hij aanbiedt wat hij heeft, is als eerste basishouding al zo 'n enorme winst. Ook al heeft hij daarmee eens niet de perfecte zinnen of mist hij eens een inzicht. Er is al zo mega veel gewonnen. Door echt te zijn. Thx Tim!

De avond voor de begrafenis waren Anneke, Annelies en ik samen in mijn huis met de voorbereidingen bezig.

Anneke maakte mijn tekening van Cor af, door er omheen met pastelkrijt in te kleuren, en zijn vest ook mee te nemen in het afmaken en zijn ogen even met kleur aan te zetten. Wat waren we blij met resultaat! Ik scheurde de randen en plakte hem gelijk op de achterkant van de lijst.

Ondertussen maakte ik van blauwe en paarse violen een bloemenmand. Er zat een paars lint omheen waarop ik dingen borduurde en ik schikte katjestakken en lavendelbosjes op de achtergrond terwijl de mand zelf versierd was ook met er doorheen stekende lavendel.

Zo had het geheel ook nog de geur bij zich van "in de rust ingaan".

Het borduren was nog wel een klus en overal lag aarde. Praktische Annelies deed de afwas en stofzuigde het halve huis.

Moe maar voldaan zeiden we elkaar ,alweer na tienen, welterusten.

De dag erop is het zover. Onze kunstige gaven worden zeer welkom ontvangen. We mogen de bloemenmand op een krukje naast de kist zetten en de foto van Cor omringd door zijn vriendinnen en zijn oude huis, op de standaard van Annelies ook op een kruk. De tekening komt ook op een krukje, naast het fotoboek.

De begrafenisondernemer arrangeert in overleg met mij dat tijdens de dienst alle drie de objecten opnieuw goed zichtbaar neergezet worden; vooraan. We zitten als vriendinnenrij bijna vooraan en tijdens de dienst doen mijn ogen niets anders dan zich vastpinnen in de schoonheid van een stukje kunst. Het is als olie op een wond. De schoonheid ervan haakt zich vast om deze herinnering, samen met mooie klassieke muziek en de enorm wijs gevonden woorden van onze voorganger. Er is verbinding en harmonie tussen twee verschillende groepen mensen die vandaag als één groep hier samen zijn, rond één bijzonder persoon. Blij ben ik met dit waardig afscheid. Blij met het stukje kunst in liefde wat we meegaven aan deze dag en ik bedacht, daar op die bank, in het algemene zaaltje, de waarde van kunst.

Hoe leeg als mijn ogen zich nergens in hadden kunnen vasthaken. Een beeld, een sfeer kun je je hele leven met je meedragen. So let's carry art with us in all aspects of life to envision some of the beauty that is hidden in our hearts. Shalom.