Ondanks een nogal slechte nacht heb ik vandaag weer enige vooruitgang geboekt in de opbouw van mijn nieuwe leven! Táda', weer voor een kast geslaagd, zodat er nu twee goeie kasten de zolder op zijn gesleept waar alle boeken lekker zichtbaar weer een plekkie in hebben. Het was sjabbath, de dag om te rusten, dus dat verdriette me wat, want de ontspanning van niets moeten was er niet echt. Wil ik toch eerst weer -lekker doen-, in plaats van -zijn-. Vanochtend ook niet goed tijd voor gebed ( gecomputerd, jawel) en mis iets van rust en kracht in de dag. Maar toch kwam ik haar tegen, onverwacht, een goedekennnisbuurvrouw die ook de relatie uit heeft, en net als ik zo dubbel nog kan zijn in hoe het voelt. Hè, herkenning, kunnen benoemen, vrijuit. En de buurmannen, twee stuks,( want ik heb geen sterke schouder), hebben met vereende krachten en stoere praat mijn vlizotrap half gesloopt om die kast er door te krijgen, terwijl ik op de grond tastte naar een gevallen moertje, stiekum glimlachend dat ik het toch weer voor elkaar krijg twee mannen voor zo'n rotklus te 'strikken'. Zonder dubbele bodem trouwens; gewoon gevraagd.. Kijk, dat is dan weer genade vind ik wel. Niet eren van de sjabbath en toch weer uit de brand. Morgen ga ik vasten van koek en chocola. Pittig genoeg , niet troostsnoepen, met als doel meer vuur in mijn hart voor eeuwigheidszaken. Want een nieuwe kast is leuk ( koopje, vijf euro), maar iemand bij God brengen is toch andere koek. Dus daar laat ik voorlopig even een stroopwafel voor staan. Tabee.
Na drie nachten goede slaap ren ik de trap af en zie in de lange trapspiegel dat ik er echt weer normaal en happy uit ga zien. Ik voel me als iemand die net op kamers is en haar nieuwe woonplaats uitkamt op leuke gratis dingen. Vijf maanden woon ik nu hier, in mijn nieuwe hoekhuis met een lap van een tuin en nog een zolder vol dozen. Dit alles na mijn stormachtige avontuur met Ierse Johnny, straatzanger en lover met wie ik me in een overhaast huwelijk zou hebben gestort, als geld, omstandigheden en zijn "hold your horses Olga", niet alles hadden uitgesteld. Gisteravond deed ik de 'bloggen-workshop', ook gratis, en yes! Dit wordt mijn eerste blogbericht. "Gewoon doen!", was het advies. Gewoon doen ook, zo'n 12-badenkaart van het geld terug voor culturele activiteiten. Doen, die baantjes zwemmen, stomen en zingen in het stoomhok en aan de chocomelk natintelen. Vásthouden dit nieuwe geluksgevoel van nieuwe kansen en lef om te leven, vooruit te zien, bezig zijn. Ik ga niet meer bang zijn en bescheiden. Ik ga ook meedoen en mezelf laten horen. Zoniet, dan gaan er sprankelende Olgatoetsen verloren. Als toetsen met je kwast, lekker grof en gedurfd op het doek, of zomaar een voorzichtige streep. I feel this sparkling energy and thrust myself into life,( woord 'thrust'geleerd van Irish John). Eens zien waar of ik uitkom! Wel met meer bedachtzaamheid maar ook wel live in the moment. Wetende dat het zonde is om zóóóveel van je menszijn onder doeken van niet durven te begraven. Bah, ik heb lekker op de oranje vleugel in Veenendaal townhall gespeeld en 1 persoon vond het zomaar mooi terwijl het maar een fratsel was. Net als deze; geniet ervan!
