Yeah, ik had een dagje kunst smullen. Eerst ging ik met een kersverse nieuwe kennis en haar schoonmoeder naar een klassiek lunchconcert.
Het was in de bibliotheek. Het duo bestond uit een een pianist en een zangeres. Ze deden het subliem. Als ik er naar keek bedacht ik hoe of schilders als Lautrec bijvoorbeeld hier prachtige schilderijen van zouden kunnen maken. Zij had haar haren om haar ronde hoofd heen gelegd naar achteren vast gebonden, waardoor haar gezicht een geweldige expressie kreeg. Ze had een korte jurk aan die precies bij haar persoonlijkheid paste. Hij speelde geconcentreerd alle noten van de moeilijke aria's en zij gaf alle sjeu er aan met haar hoge klassieke stem en gedurfde expressie. Wat je zingt moet je ook wat laten zien, ook al begrijp je eigenlijk niets van de tekst, want de meeste woorden gaan voor mij haast op in klanken. Maar ik vind de harmonie, de perfectie, de geoefende tonen en klanken van een schoonheid die als heerlijke wijn naar binnen giet. Kunst is kunst als er harmonie in zit, een zekere perfectie, dat het klopt. En daarin is zo enorm veel marge.
Ik verbaas me over wat mensen hebben kunnen maken en de waarde door de eeuwen heen, van sommige muziekstukken.
Na de gezellige mosterdsoeplunch met mijn buitenlandse vriendin fiets ik naar Renswoude.
Het duurt even voor ik bij het eerste goede adres aankom. Allerlei kunstenaars hebben hun huis open gezet en stallen hun kunst uit.
Geweldig! Wat een cadeau dat je binnen mag kijken in hun woonkamers en tuinen naar hun werk. Prachtige aquarellen van landschappen, straatjes en magnifique geschilderde dieren. Dan is er een mevrouw die bronzen beelden maakt waar ik echt mijn hart aan ophaal. Opnieuw word ik getroffen door de perfectie. Het klopt!
Er is een beeld van een moeder die een kind tegen zich aanhoudt en de verstilling van het moment heeft ze precies er in kunnen leggen.
Alsof je als fotograaf exact de meest kostbare tiende van seconde uit een plaatje hebt vast kunnen leggen.Je weet wel, je maakt, twintig foto's en dan is er die ene met precies de mooiste blik en licht. precies dat wat je wou zien. Ze had een beeld van een moeder die haren vlecht bij een kind. Het beeld trekt je in een tafereel wat uit allerlei eeuwen zou kunnen zijn. Het is zo echt en vol van zichzelf dat je er direct een verhaal en omgeving omheen zou kunnen fantaseren.
Er staan twee schitterende hazen met grote oren, rechtop, die zo leuk samen zijn neergezet. precies goed! Net als de bever met zijn staartje omhoog en grote voortanden. Er zitten mensen in de tuin met dure merkbrillen en dure overhemden uit dure glazen wijn te drinken en ik voel me uit de toon vallen met met mijn waterflesje en gewone rugzak.
Ik loop door het huis en proef de sfeer die de bewoners hebben aangebracht, met een soort klei op de muur, gedempte kleuren, een werkelijk schitterend schilderij en oude kasten. Er is schoonheid, keuzes, iets willen scheppen, ergens naar verlangen.
Ik loop naar binnen bij een amateurfotograaf die allemaal bomen heeft gekiekt. Grappig hoe of dat ik zijn persoon terugvoel in de posities die hij gekozen heeft, het licht, en ook in hoe hij de foto's heeft afgedrukt, op welk materiaal. Superstrak aluminium bijvoorbeeld wat mij tegenstaat. We spelen allemaal met de schepping om ons heen. We doen allemaal wat met wat er al is..
Als laatste kom ik, na een kleine fietstocht door de weilanden, bij een romantische kunstenares uit die samen met haar man de koeienstal heeft verbouwd. Het is hun woonkamer geworden. Er is een hele wand van glas waardoor je alle zicht hebt op het weiland en de vijver vlakbij. Ze staat in een prachtige groene gebloemde romantische jurk met een vest en mooie krullen in haar grote koeienstalkamer, alsof ze zo uit een kunstboek is gestapt.
De kamer is vrij leeg en hoog. Haar schilderijen zijn uitermate knap gemaakt. Ze heeft een bol gebruikt, een glazen bol, waardoor je de wereld ondersteboven ziet.
Dus een deel van het schilderij is de werkelijkheid en dan is er een bol waarin je de wereld op zijn kop ziet. Ik proef oosterse invloeden en een soort van zware aanwezigheid. Het raakt me, want ik herken dingen in haar, zoals een grote gevoeligheid, aandacht voor details en enorm nagedacht over haar omgeving.
Ik weet niet hoe of ik iets van God kan laten zien of merken aan haar. Kunst, kunst, bij mensen naar binnen mogen, delen van perfectie en dan toch is er een gapend gat.
Ik fiets naar huis door het weiland en kijk naar de prachtige wolkenlucht, de bomen, de dieren. Het is een prachtige dag en ik bedenk hoe of dat Hij de grote Verzinner is. Wij zijn altijd weer geïnspireerd door wat er al is, maar Hij schiep. Hij bedacht. Als kunst iets heeft van perfectie en van kloppen, van harmonie en schoonheid dan proef ik daar ook iets in van de heiligheid. Als je scherp leest hoe hoog Gods eisen zijn en hoe geen afgoden duld en geen zonde dan is daar ook Zijn verlangen naar echte kunst. Naar perfecte schoonheid, harmonie en alles goed! Ik kan me voorstellen dat als wij daar ook deel van zijn dat dit een levend kunstwerk is wat ademt en beweegt en verandert. Niet een statisch iets. Al met al is echte kunst een heerlijk voorproefje.
