Ik stond in de tuin mijn gratis compost erop te gooien en bladeren weg te halen. Het regende een beetje. Ik rook de aarde en genoot van het grove tuinwerk terwijl ik de aarde door mijn handen voel gaan. Dacht aan God en dat Hij me niet vergeet in al mijn woelende gedachten en zoekende leven. Dacht aan vergeet me nietjes, waar ik zo van hou. "S middags komt mijn vriendin met de bus. Grappig om haar in de bus te zien langsrijden terwijl ik uit de auto stap. We beleven het grappige moment samen, terwijl het gebeurt. Zij is altijd een feest om te zien in haar vrolijke kleren en prachtige krullen. In haar volle leven maakt ze toch weer tijd voor mij. To catch up. En in haar tas zitten twee lichtblauwe vergeet-me-nietjes, feestelijk ingepakt, voor mij! Gods unexpected wink for me again; wow! Na onze koffietijd en rondleiding in de feestwinkel zet ik ze gelijk in de tuin; naast elkaar, to remember al die trouwe zetjes van Vader om mij te helpen volhouden. En dan is er weer een buurman die effe aanwipt en iedere keer me weer uitdaagt mijn eigen spoor te vinden in life. Niet mijn tijd te verdoen maar te weten wat ik wil. Ach ja, als het zo eenvoudig was.. 'S avonds, al zappend, kom ik bij een erg leuke komediefilm en de hoofrolspeelster doet me eigenlijk erg aan mezelf denken. Ze doet alles op háár manier, is eigenlijk heel ongecompliceerd, gaat smilend door het leven, maakt met iedereen contact en weet toch rake, serieuze dingen te zeggen. Ze doet het voelend, al zwierend met een tas en allerlei kleurtjes kleding en lekker gek, een meisje en een vrouw, net als ik te jong geschat. Ze dóet gewoon. And she is just a joy to be with, mensen aankijkend, contact makend en door dingen heenprikkend.En vooral veel lachen. En dan snap ik ook weer waarom mijn competente vriendin toch tijd neemt om mij op te zoeken; omdat ik ook zoiets ben. Ik wou alleen dat het bij mij ooit ook nog weer eens in een baantje of anderszins meer vorm krijgt. Ergens zak ik zo door mijn voegen als haar vriendin van de feestwinkel vol kleur haar creatieve baan uit de doeken doet; ik wou dat ik dat zelfvertrouwen had.Maar ja, geduld, nog megaprojecten op stapel. Voor gisteren was het: He forgets me not en vandaag komt er weer zo'n parel van een vriendin langs. Bof ik even!
bye the way, filmtip: Happy go lucky, met Sally Hawking, de rijlesscènes zijn zóóóó grappig!!
Gaaf, gisteren heb ik mijn huis laten zien aan twee vrouwen van de cursus.Trots liet ik mijn kamers zien. Het heeft zoiets knus samen even in alle kamers stil te staan en je huisje te delen. Twee vrouwen die ook een nieuwe start hebben gemaakt na een verbroken relatie en ook nieuw behuisd zijn. Het was zo gezellig samen.We zaten aan de thee en appeltaart met slagroom en konden ronduit delen over onze mannenexperiences, achtergronden en zomaar wat bijtanken bij elkaar. Gewoon lekker open delen met vrouwen die er ook kaas van hebben gegeten. Belegen kaas van rottigheid en misère dan, maar wel met lekkere humor. Vanochtend was ik op naailes en werd omringd door bezige bijen die ook allemaal zo leuk 'vrouw' waren, met hun vrouwen dingen, van een vrolijke zelfgemaakte jurk met glitters erop,delen van mijn komende verwendag voor vrouwen, één vrouw die vandaag geen zin had en wat in een blad zat te bladeren. Iemand die een simpel hemd moest inkorten en het toch fout deed, ineens niet meer wetend wat 'zomen' was, en bij mij ging het ook weer eens fout. Bleek dat het gordijn nog te lang was en ik alles weer uit kon halen.Opmerkingen over en weer, "Olga moet nog een man", ja, die vind ik niet op naailes en ook niet op de wolviltclub. Ha ha. Andere vriendin belde 's avonds huilend en stortte even haar verhaal uit. En zo lag ik nog nagenietend van alle vrouwendingen in mijn bed en besefte hoe helend dat is. Vrouwen hebben elkaar nodig. Om te kletsen, te tutten, fouten te maken, te troosten, te begrijpen.Door elkaars huis te lopen, elkaar bellen en bemoedigen. En nu heb ik weer een vrouwenknakworst etentje. How simpel life can be.. tabee
