|
Tijdens onze laatste bijeenkomst spraken we over zedenleer/godsdienst. Daar moest ik even aan terugdenken toen puberzoon een tijdje geleden 's nachts, ik was nog met oudste aan tv kijken, naar beneden stormde. Hij was totaal in paniek vond dat zijn lichaam zo raar deed, hij beefde over gans zijn lichaam en kreeg zichzelf niet onder controle. Hij werd pas rustig toen ik hem beloofde de huisarts te bellen. De vervanger kwam zonder problemen en constateerde wat ik ook dacht, angstaanval, hyperventileren. Na een goed gesprek bleek dat zoon moeilijk om kon gaan met verdriet van anderen. Tijdens de godsdienstlessen waren ze al een paar weken op rij bezig over ernstige ziektes en hoe de patienten en hun familie daar mee omgingen. Steeds moesten enkele klasgenoten de les verlaten, omdat ze het moeilijk kregen en het was juist daarmee dat zoon het zo lastig had, het is een zeer hechte klasgroep. Voor die nacht kreeg zoon medicatie om te kalmeren en omdat hij de examens nog moesten beginnen iets om te ontspannen. Normaal ben ik geen voorstander voor medicatie, maar dat hij zich zo rot moest voelen ging te ver. Het bleef toch een hele periode in hem hangen en een paar keer heeft hij bij mij geslapen, wat ik ook het liefst had. Een onaangename ervaring, gelukkig heeft hij nu een welverdiende vakantie en een goed rapport gehaald.
|
