Hallo beste schrijfvrienden,
'I'm back' zoals het heet. 'Terug van weggeweest', zo je wil. Na mijn operatietje van woensdag heb ik nog geen seconde pijn gehad. En dat is natuurlijk mooi. Het enige vervelende is dat ik wat 'immobiel-mobiel' ben. In die zin dat ik eigenlijk regelmatig wat moet bewegen, maar om te laptoppen is dat natuurlijk verre van ideaal. Enfin, we klagen niet. Allang blij dat alles zo goed verlopen is.
Ook al zal wellicht niemand van hen dit ooit lezen : ik wil zeker vermelden dat iedereen in het stedelijk ziekenhuis in Roeselare onnoemelijk vriendelijk was tijdens mijn opname en verzorging op woensdag en donderdag ll. Het leek niet meer van deze tijd, zoveel vriendelijke mensen op één plaats op één dag.
Ik wil in het biezonder nog even Lindsey van de verkoeverkamer een pluim geven. De manier waarop zij de patiënten weer 'tot leven wekte' na hun verdoving was hemels om zien. Gezien ikzelf gekozen had voor een 'bevallingsspuitje' in mijn rug kon ik volop van het spektakel genieten. Begrippen als 'een roeping' en 'een standbeeld' schoten mij spontaan te binnen bij het zien van 'Lindsey en haar werken'. Proficiat, meisje.
Zo, nu terug naar ons schrijversclubke. Ik zou volgend initiatief willen lanceren, tenminste als jullie dat goed vinden. één iemand schrijft een aantal regels tekst, en zet die op de blog, met daarbij de naam van de persoon aan wie hij de opdracht doorgeeft. Deze schrijft op zijn/haar beurt een aantal regels bij en geeft de opdracht opnieuw door. Om te beginnen, en gezien ik vandaag een beetje tijd had, heb ik mij de vrijheid genomen
alvast een inleiding te schrijven. Deze volgt hieronder. Ik zou de opdracht willen doorgeven aan Violaine. We zien zo wel waar we uitkomen. Als we elk één beurt hebben geschreven (Tine, schrijf je mee ?) hebben we sowieso al een 4 à 5 tal bladzijden kortverhaal. We sluiten dan af of .... Wie weet ???
Geen verplichting en als jullie het geen goed idee vinden, dan doen we iets anders, maar ik vond het een leuk idee om eens gestart te geraken.
Ziehier het begin ... Groetjes, nico
Het is al laat herfst. De dagen waarop de laagstaande zon nog even voor deugddoende warmte zorgt zijn al schaars. Grijze mistige ochtends en de koude kilte van uitvallende nevel overheersen nu dag en seizoen. In dit vlakke land van Vladslo, zo kort achter de vlaamse kust, speelt ook de wind zijn spel. Matige regen wordt een stortbui, strakke bries een storm. De lange rijen wilgen langs de grachten plooien zich. De koeien keren zich wind-af. Houterig riekende rookpluimen jagen de haastige wolken achterna.s Avonds is het donker. De sterren aan de hemel zijn ontelbaar. De gloed uit een raam van een weids verspreide hoeve verjaagt even de nacht. Even maar, want het desolate landschap, de dreigende luchten en de kleine verlaten boerenwegeltjes stellen je hier nooit op je gemak.
|
