Lang geleden was ik bij de chiro. Bij de aspiranten (16-18 jaar) waren we met 7. Met twee van hen ben ik nog steeds bevriend, de overigen verloor ik uit het oog. Zo gaat het leven. Maar deze week vernam ik dat één van hen overleden is. Voor het eerst ging ik dus naar de begrafenis van een leeftijdsgenoot. Schokkend droevig.