Nu was zoon 3 aan de beurt. Voor een foto/filmopdracht had hij doeken nodig die ik dus niet had. Na enkele telefoontjes en enkele uren later hadden we de buit binnen. Niet alleen de telefoontjes en het ernaar toe rijden koste tijd maar omdat het vrienden waren kwam ik ook niet onder een aperitiefje uit. Dat vond man van vriendin absoluut niet erg, terwijl de dames dronken kon hij met groot enthousiasme aan jongste zijn multimediagerief laten zien en zoon mocht zelfs grote lampen voor een beter licht en nog een filmcamera meenemen. Ik was wel heel blij dat alles in perfecte staat teruggebracht kon worden.
