Hij word donderdag 12 juni vijftig, mijn broer en omdat dat toch een mijlpaal schijnt te zijn geeft hij een feest. Op nu vrijdag de dertiende. Zijn vrouw en dochters verstuurden de uitnodiging, buiten zijn medeweten om. Onze komst is al een cadeau, meer is er niet nodig, staat er ook op die uitnodiging. Maar dat vinden mijn zus en ik niet genoeg. We kwamen samen en besloten een sketchje te doen. Wij met ons twee vertellen  en onze partners introduceren ons zingend. Zover zijn we al. Mijn zus, die enkele jaren jonger is, vroeg aan mij herinneringen van vroeger op te halen en zij schreef ze op. En ze bleef maar schrijven. Op mijn verbaasde reactie, dat ik zoveel toch niet te vertellen had over onze broer antwoordde ze; nee, maar jij ziet volgend jaar toch Sara!  Enfin nu moet ik vanavond nog dringend onze notities in rijmvorm gieten. Repeteren is gezien onze afstand onmogelijk, dus duim voor me.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

En hij krijgt toch een cadeau hoor.