Er zijn zo een aantal dingen die je ' s morgens kunnen doen glimlachen.Echt.
In het donker, veel te vroeg, met kleine oogjes en weggedoken in mijn jas. De auto draait koud, het ijs is amper weg gekrast. Ik draai mijn straat uit en door het vroege uur geraak ik zonder veel problemen op de kleine ring.
En dan zie ik het.
De wagen voor mij is een renault. Een beetje stoffig, maar niet meer dan de mijne. En aan de chauffeurskant zie ik het bengelen. Onderaan het portier klappert de riem van een oranje trui.
Daarvan moet ik dus glimlachen zie. Waarom ? Ik weet het niet. Misschien omdat de riem me flapperend vertelt dat er bij iedereen ' s morgens vroeg wel een acrootje zit. Dat in elke wagen wel iemand zit te geeuwen, of te bedenken wat ze nu weer heeft vergeten. Of misschien argeloos denkt dat alles in orde is, dat ze alle boekentassen heeft gecontroleerd, manlief zijn boterhammen heeft en het avondeten is uitgehaald. Maar niet weet dat het lint van haar trui voor de rest van de dag het litteken zal dragen van een haastig vertrek. En een flapperende reis.
|
