Vanmorgen vertrok de dochter met de klas op "avonturenklas" ergens in Namen. Op voorhand hadden we al een briefje gekregen met de activiteiten die op het programma staan: oriëntatieproef, kajak (of was het kano?), afdaling van een rots(je, hoop ik dan).
Dochterlief zag het soms wel en soms niet zitten. Als ouder hebben we haar zo veel mogelijk gestimuleerd om mee te gaan.
Ze stapte met een klein hartje op de bus.
"Mama, je zwaait me toch uit hé?"
Natuurlijk wel maar dat uitzwaaien bleef maar duren en toen kreeg mama het ook wel een beetje kwaad. De glimlach bleef wel rond mijn mond, maar stiekem, zonder dat de dochter het merkte, toch de krop in de keel weggeslikt.
Vrijdagavond komt ze terug, boordevol verhalen en een heleboel ervaringen rijker. Ik kijk er al naar uit.
Marijke
|
