ik weet het, meestal ben ik een fervent morgenstonder. De belofte van een nieuwe dag laat me er telkens weer inlopen en vrij gezwind gooi ik mezelf dan het bed uit. De koffie is er alleen als ruggensteuntje. Mijn hoofd begint meteen te werken, mijn reactievermogen staat instant op scherp.
Maar nu is het er wel over. 4.30 knipperen mijn ogen open. En ja hoor, de machine draait meteen op volle toeren. zucht. Het heeft geen zin te blijven liggen, dus maar naar beneden. Wetende dat het nu toch wel een heel lange dag zal worden. Gelukkig zijn de vier poezen content. Hebben ze nu lekker een uur vroeger hun eten.
