Een tuin is een plezier om in te zitten, maar volgens mij een corvee om in te werken. Gelukkig doet mijn man het meeste werk. Alleen als de haag gesnoeid werd, vraagt hij hulp bij het opruimen van de takken en het verhakselen. Gisteren bracht ik dus een paar uur door met verhakselen. En omdat ik geen twintig meer ben, voel ik dat nu dus aan mijn lijf. Ook manlief kwam er niet ongeschonden uit: een beetje verrekte pols. Wat een mens al niet over moet hebben voor een nette tuin.
