Vaak wordt mij in het kader van mijn werk een tas koffie aangeboden.

Helaas, driewerf helaas. Als één van de weinigen in dit land lust ik echt geen koffie.

Meestal vraag ik dan vriendelijk om thee.

En dan slaat de paniek toe.

Zichtbare verwarring alom.

Hebben wij thee? 

Soms is het antwoord negatief, maar wordt er tegen beter weten in toch een dappere en door mij gewaardeerde zoektocht ondernomen naar heet water en een theezakje.

Thee betekent voor mij de variant met elementen van de theeplant dus zwarte, groene of witte thee. Al de rest (kamille, zoethout, linde, ...) zijn infusen. 

Binnen het gamma thee gaat mijn voorkeur uit naar de zwarte variant. 

Maar aangezien ik beleefd ben, drink ik alles wat men aanbiedt, al lang blij dat het geen koffie is.

Evenwel hebben niet theedrinkers meestal geen oog voor een bijkomend probleem: het resterende theezakje.

Als er geen extra schoteltje of bekertje is waarop ik dit kan deponeren, ben ik dus verplicht heel snel te drinken om te vermijden dat de thee ronduit bitter wordt door te lang trekken.

Wat hebben we geleerd:

-mensen zijn vriendelijk en behulpzaam

-als je thee serveert aan iemand, biedt dan ook een oplossing voor het theezakje

-koffie drinken veroorzaakt minder problemen