we zaten aan de tafel, mijn kleinste zoon en ik. Hij had zijn mond vol boterham. We keken samen naar de blauwe avondlucht. Achter ons, op de radio, speelde een zacht jazz deuntje. Er ontsnapte heel zacht een zucht uit mijn kleine zoon. Hij volgde een vliegtuig, hoger dan wat hij zich kon voorstellen. Hij keek mij aan, glimlachte en legde zijn hoofdje op mijn schouder. Kon ik dit maar fotograferen in mijn geheugen.