Eigenlijk heb ik die niet...Maar toen vrienden vroegen of we hun katten te eten wilden geven tijdens hun vakantie kon ik niet weigeren. Ik kuier nu twee maal per dag naar de twee katers om ze eten te geven. Nu na dag drie herkennen ze me denk ik en schieten ze niet meer verschrikt weg als ik binnenkom. Met mijn vriendelijkste stem overloop ik de dag met hen en zie nu zowaar twee luisterende toehoorders, weliswaar op veilige afstand, naar me opkijken zonder te bewegen iets wat ik van mijn eigen drie katers niet altijd kan zeggen.
