Gisteravond is het eindelijk gelukt. De langverwachte en vaak uitgestelde ballonvaart. Dohter en papa deelden een grote mand met een 16 tal andere passagiers en mama volgde netjes de volgauto. Bij het vertrek was de stemming in de auto eerder gestresseerd en ook bij de briefing was er nog geen "hoera-gevoel". Dat gevoel was er wel toen ik hen na de landing ging ophalen. Waw, fantastisch, wanneer doen we dit nog eens over? Leuk voor hen maar ook een pluim op de hoed van de milde schenker van de kadobon. Marijke
