Op het jaarlijks schooletentje van de jongste gingen we met z'n allen eten. Per toeval komt jongste tussen manlief en mij in te zitten en de twee andere jongens tegenover ons. Na een poosje stil te zijn kijkt hij ons aan en zegt dat het 'erg beschaamtelijk is dat hij tussen zijn ouders zit, wat moeten de andere kinderen daar wel niet van denken?' Ik had er geen probleem mee om dichter bij manlief te gaan zitten en zoon nam tegenover ons naast zijn broers plaats. Eind goed al goed? Nee, want omdat hij nu in de verste hoek zat kon hij onze aandacht niet goed trekken, en zijn broers overtreffen hem nog als het om 'gesprekken' gaat. Hij vond al vlug dat het weer tijd was om te gaan. Dat zijn pa het onderweg naar de auto nodig vond om naast hem te lopen en te babbelen vond hij er echt over.