|
Beste Bloggers,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik zal er niet bij zijn voor de volgende lessenreeks. Het spijt me, want ik vond het de vorige keer niet alleen erg boeiend, maar meestal ook heel amusant. Ik heb er toen echt van genoten.
Meest van al natuurlijk van jullie aanwezigheid. Waarom zou ik anders regelmatig op dit blog rondhangen? Toch gewoon om nog eens samen te zijn, van gedachten te wisselen over één en ander, een aangenaam klapke te doen.
Zelfs vanavond heb ik nog getwijfeld, en heb ik mezelf proberen wijs te maken dat ik misschien nog wel tijd en energie zou vinden om de lessenreeks in te passen. Morgen gewoon een telefoontje naar De Schakel en klaar is kees
Maar trop is teveel en teveel is trop. Heb ik gemerkt vorig najaar. Met als gevolg dat oa. mijn Excel-les ferm de mist is ingegaan. Het enige leuke in die cursus was dat je tijdens de les rustig een bijdrage op ons blog kon schrijven. Mijn cursus Spaans (ik zit in 2e jaar) moet ik dringend terug op de rails krijgen, want ook niet veel aan dood gedaan de voorbije maanden. Eind januari heb ik trouwens examen ; een zwaard van Damocles dat boven mijn hoofd hangt. Nee, ik wil mijn 2e jaar sowieso afmaken, en dan zie ik wel.
Ook zonder schrijfcursus schrijf ik er lustig op los. Ik heb zo een aantal kanalen en daar kan ik duchtig mijn gang gaan. Eéntje ervan is ons aller blog . Hier draag ik met alle plezier mijn steentje bij, ook al zijn dat soms/meestal nachtelijke activiteiten, waar ik de volgende dag de gevolgen moet van dragen. En ik geef toe dat ik dikwijls meermaals per dag ga kijken of er niet iets is bijgekomen. Nieuwsgierigheid hé, maar dat wisten jullie al.
Schrijven is voor mij betrokkenheid. Bij de wereld waarin je leeft, bij de mensen waarmee je leeft. Een vertellen over wat je bezighoudt. Over je dromen en je frustraties. Over je blijheid en je verdriet. Het is communiceren met je omgeving, een uitwisseling van ervaringen, een geven en nemen. Heel relationeel dus, een soort diepgaand gesprek, met eventueel zelfs een therapeutisch tintje. Schrijven heeft me al veel geholpen. Je kan echt de dingen van je af schrijven.
Misschien komt dat minder aan bod in de cursus Verhalen schrijven. Alhoewel, verhalen situeren zich ook in een realiteit, en een hele problematiek kan aan bod komen, met zeer rake karakterschetsen,
Neen, er moeten nu éénmaal prioriteiten gesteld worden, en voor het ogenblik zijn er een aantal belangrijke zaken waar ik de nodige tijd en energie wens in te investeren.
Maar mijn liefde voor het schrijven blijft, mijn schrijfhonger geraakt waarschijnlijk nooit gestild. Het spijt me, maar jullie zijn nog niet van mij af
Groetjes,
Marc
|
