Onze lieve mooie grote rosse kater is niet meer. Afgelopen zaterdag is hij voor onze ogen door een grote zwarte wagen doodgereden. Het beestje heeft nog enkele minuten liggen zieltogen terwijl mijn dochter de straat bij elkaar krijste. Het was vreselijk. Ook mijn jongste stond te huilen. Middelman was gelukkig al in een andere straat met zijn fiets. Maar hij keerde even later terug en zag wat er was gebeurd en ook hij begon te huilen. Tristesse alom dus.
Je zou denken, drie huilende kinderen op straat, een mens zou al eens door zijn raam zien wat er aan de hand is. Drie huilende kinderen, een mama bij een stervende poes op straat, misschien kan ik een handje helpen ?
Niet dus. Niemand. Nada. In heel de straat was iedereen plots op wereldreis. De ene auto die de straat in reed en die ik deed stoppen zodat hij niet over onze lieve kater zou rijden draaide zich om en reed terug weg.
Niet alleen is onze mooie lieve grote rosse kater weg, ook mijn geloof en liefde voor mijn medemens is even verdwenen. Hier kan ik echt niet bij.
Lieve poes is begraven in de tuin met alle nodige egards, bloemen op het grafje inclusief. Zijn mooie broer loopt er al een week verloren bij. Net als ik.
|
