Fans, ik had een hele horde achter me aan toen ik gisternamiddag naar huis reed. Vrijdag dacht ik, joepie niets bijzonders te doen kan ik me eindelijk eens buigen over het vervolg. Helaas gestrande bussen maakten van mijn schrijfdag een rijdag. De ene bus reed wel, de andere niet, lastig als de kinderen op drie verschillende scholen zitten en je onderweg bent om de ene op te halen en de andere belt dat zijn bus niet komt en Brakel en Gent liggen niet naast elkaar:cry:. Zaterdagavond in de vers gevallen sneeuw heen en weer naar Gent, dat eindigde in een klein slippartijtje, nota bene vlak bij mijn huis maar gelukkig zonder gevolgen. Voor zondag hadden we allang kaartjes voor Clouseau en omdat het de laatste keer in het sportpaleis zou zijn wilden we dolgraag gaan. We gingen met de trein en besloten een uur vroeger te gaan om zeker op tijd te zijn. We besloten ook net voor het einde van het optreden te vertrekken om zeker onze laatste tram en trein te halen. Toen we op de terugweg in het station aankwamen stond de trein er nog, die een uur eerder dan de onze zou vertrekken. Wij en velen met ons stormden opgelucht de trein in denkende dat die trein vertraging had. Helaas na verschillende pogingen kon de trein toch niet wegrijden, panne. Iedereen werd verzocht de trein te verlaten en aan de andere kant van het perron te wachten op een andere trein. De omroepers spraken alleen Nederlands, dus bleven de anderstaligen rustig zitten, een poosje dan toch. Ondertussen probeerden ze toch de pechtrein aan de gang te krijgen en korte tijd later werden we verzocht in de voorste drie wagons van diezelfde trein plaats te nemen. Als sardientjes in een blik kon iedereen er uiteindelijk in. Wij 'hingen' vlakbij de machinist, die aan het klagen was dat hij moest overwerken. Hij vertelde dat de remmen blokkeerden door het grote verschil tussen de koude buiten en de warmte in de stations en dat er ook al brand was geweest. Het mocht niet baten de panne kon niet verholpen worden en de trein niet vertrekken. Iedereen er weer uit en wachten op nadere orders. De omroeper gebood ons na een tijdje naar een ander perron te gaan waar zeker een trein kwam om de gestrande reizigers terug te brengen. Iedereen haaste zich de trappen op en af om op tijd te geraken wat niet nodig was want pas na een uur kwam de reddende engel. Er werd niet veel gemopperd, zelfs geapplaudiseerd toen hij arriveerde en nog een keer toen hij vertrok. Ik moest natuurlijk nog wel het allerlaatste stukje met de auto. Om 2u.30 waren we thuis en kon ik een doodongeruste echtgenoot bellen dat we save waren. Gisteren, tijdens mijn verplichte tocht door de Vlaamse Ardennen durfde ik de kilometerteller niet boven de 30 km per uur te laten gaan soms tot 50 en dat niet iedereen akkoord was verklaart mijn fans.
Ondertussen hebben we wel enorm genoten van het optreden van Clouseau:-D en ondanks de ellende was er een gezellige sfeer toen we met zovelen moesten wachten op een Engel, iedereen babbelde gezellig met elkaar, was goed geluimd - dankzij Clouseau?-,. Een witte kerst is voor mij geen prioriteit meer.
|
