Het is zover ! Mijn vriendin Petra werkt vanaf deze week weer in Brussel voor haar financiële instantie. Dertien jaar geleden begon ze bij diezelfde bank, op diezelfde afdeling, in datzelfde gebouw. Een geluk dat ze het werk wat ze doet, arbitrage - en al de rest ervan is veeeeel te moeilijk voor mij - enorm graag doet. Ze is er werkelijk, maar dan ook werkelijk, een kei in. Toen ze begon woonden we in Wevelgem en had ze ondoenbare werkdagen, ondanks onze jonge leeftijd. Nu wordt haar dienst in Kortrijk, waar ze de laatste 7 jaar ook dat werk deed, opgedoekt en gecentraliseerd in Brussel. Haar werkuren heeft ze, gezien haar stilaan gezegende leeftijd - hopelijk leest ze dit NOOIT - nu wat leefbaarder kunnen maken, maar het vergt toch wel enige aanpassing in ons leven. Vooral voor Petra dan vaneigens. Ook een klein beetje voor mezelf en onze twee lieve poezen. We moeten haar wat langer missen per dag : there ain't no sunshine when she's gone.
groetjes,
nico
|
