Een ouder echtpaar geraakte net voor mij aan de kassa. Ik mocht voor hen gaan zeiden ze omdat ik maar een paar dingen had. Ik besloot netjes te wachten omdat zij ook niet veel hadden. Helaas had mw veel bonnetjes mee en groeide de rij achter mij. De tweede kassa werd geopend en  tot mijn stille ergenis was de rij achter mij eerder klaar aan kassa 2 dan ik.

Ik weet dat zo'n wachtrij voor een kassa eerlijker kan verlopen sommige winkels passen die al toe. Wachten voor een streep totdat er een kassa vrij is.

Vanwege het coronavirus zou de vredeswens niet uitgevoerd worden, geen hand geven aan je buurvrouw/man. Goede beslissing en vrede wensen kun je ook zonder elkaar een hand te geven, een hoofdknik of zoals de begroeting die we doen in de Tai Chi.

Hoogtepunten van het verblijf:

-relaxen met dochter in lesvrije week. Bv door te Netflixen op hotel en de film " Little women" te gaan kijken in de bioscoop. Film is een aanrader trouwens

- lekker ontbijt: driemaal op dezelfde plaats : de ober herkende ons al en deed zijn best Vlaams te praten. Hij vroeg of we wilden betalen met bancontact

- de avondmalen waren lekker en betaalbaar: Mexicaanse tapas, sushi en zelfs een gastronomisch maal waarvan onze lekkerbek dochter echt van genoten heeft;

- mooie architectuur in de kubuswoning en het Wilhelminaplein en de Erasmusbrug,

- snelle verplaatsing met de watertaxi. Een geluk dat we niet net daarvoor gegeten hadden. De eerste minuten aan land hadden we nog zeebenen

- vriendelijke verkopers in alle winkels

Een minpunt was een agressieve passant die een volle beker warme chocomelk gooide naar een andere voorbijganger. Die weerde echter de beker af waardoor de inhoud over ons terechtkwam. We stapten door want we hadden geen zin in ruzie. Gelukkig konden we op onze hotelkamer met lauw water, veel zeep en hard schrobben 95% van de vlekken verwijderen. Al rook de kamer en onze mantels nadien niet zo lekker. Echt een situatie van verkeerde plaats en tijd

Maar de toffe momenten en herinneringen overheersen. Ben dus superblij en relaxt thuisgekomen na dit moeder/dochter weekend.

Maar kijk: een hersteller deed zijn job en nu kunnen ken we dus er weer vanuit gaan dat een gesloten poort later ook weer terug open gaat.

Waar ik vooral vrolijke, kleurrijke tekeningen had verwacht bleek dat de artiest toch meer donkere werken had als protest tegen kernwapens en oorlogen.  En er was ook een aangrijpende video over de protestmarsen tegen het slechte beleid van de besturen inzake de verzorging van de aidspatiënten. Ben wel blij dat ik de tentoonstelling zag.

En als tegengewicht voor de sombere video aten we samen en zetten nog een stapje in Brussel. Een wel bestede dag in goed gezelschap: meer moet dat niet zijn.