We kennen elkaar al zo lang! We zijn aan elkaar geschaafd en gegroeid en gebloeid. Wat heerlijk is het, de vruchten te proeven van een lang bestaande vriendschap.Als een gerijpte wijn. We hadden elkaar al lang niet gezien en het is dan toch weer een ontdekking hoe of de ander er nu echt bij zit en hoe je weer tegenover elkaar staat. Real life is toch anders dan de telefoon. Dat is merken hoe de pas van de ander jou dwingt iets langzamer te lopen en merken hoe verwarmend haar liefde is met haar steunende, luisterende aanwezigheid. Merken hoe we beiden lol hebben om mijn chaotisch zijn als ik twee keer naar de buren ga voor gemiste ingrediënten en zelfs nog een sprint trek naar de markt tegen 5 uur omdat ik de walnoten wel heb gekocht maar niet heb meegenomen. Zij leest het recept voor vanaf de computer en ik worstel de ingrediënten door elkaar. Zij geeft allerlei tips voor vervangers voor dat wat ik niet in huis heb, en ik bedenk weer, ja, dit is leuk met haar: bakken! Als ze vertelt van mensen die ze kent die in zonde leven, vertelt ze ook wat het met haar deed en hoe ze heeft gehuild. Dat Jezus ook huilde erom. Ze vertelt het en ik krijg kippenvel en voel een golf van God door me heengaan. Haar hart is zo doorschijnend op dat moment, maar alleen als je heel goed kijkt en voelt. Zo is zij, ze loopt er niet mee te koop, maar je moet heel goed kijken. Mijn hart wordt zo geraakt en vult zich met respect en verbondenheid. Wat een kostbaar samen ervaren van Gods hart. Ze kon niet slapen in het koude logeerbed en schoof 's nachts naast mij in mijn grote warme bed. Toen ik wakker werd was het heel gewoon dat zij daar lag. De afstand tussen onze harten is klein. Liefde en waarheid geven ruimte en maken nabijheid zo natuurlijk en warm. Ik kijk naar haar grijze haren en gezellige pyjama en maak een lekker ontbijt.Vertrouwd samen zijn, niet zomaar verkregen maar wel een cadeau. Een warme slof in deze verkillende wereld, om weer gesterkt en verbonden verder te gaan.
