Ondanks een nogal slechte nacht heb ik vandaag weer enige vooruitgang geboekt in de opbouw van mijn nieuwe leven! Táda', weer voor een kast geslaagd, zodat er nu twee goeie kasten de zolder op zijn gesleept waar alle boeken lekker zichtbaar weer een plekkie in hebben. Het was sjabbath, de dag om te rusten, dus dat verdriette me wat, want de ontspanning van niets moeten was er niet echt. Wil ik toch eerst weer -lekker doen-, in plaats van -zijn-. Vanochtend ook niet goed tijd voor gebed ( gecomputerd, jawel) en mis iets van rust en kracht in de dag. Maar toch kwam ik haar tegen, onverwacht, een goedekennnisbuurvrouw die ook de relatie uit heeft, en net als ik zo dubbel nog kan zijn in hoe het voelt. Hè, herkenning, kunnen benoemen, vrijuit. En de buurmannen, twee stuks,( want ik heb geen sterke schouder), hebben met vereende krachten en stoere praat mijn vlizotrap half gesloopt om die kast er door te krijgen, terwijl ik op de grond tastte naar een gevallen moertje, stiekum glimlachend dat ik het toch weer voor elkaar krijg twee mannen voor zo'n rotklus te 'strikken'. Zonder dubbele bodem trouwens; gewoon gevraagd.. Kijk, dat is dan weer genade vind ik wel. Niet eren van de sjabbath en toch weer uit de brand. Morgen ga ik vasten van koek en chocola. Pittig genoeg , niet troostsnoepen, met als doel meer vuur in mijn hart voor eeuwigheidszaken. Want een nieuwe kast is leuk ( koopje, vijf euro), maar iemand bij God brengen is toch andere koek. Dus daar laat ik voorlopig even een stroopwafel voor staan. Tabee.
