Vandaag stond er met de Zevenheuvelenloop in Nijmegen een absoluut topevenement op het programma. Een wedstrijd over 15 km met toch wel enkele pittige heuvels en met verschillende wereldtoppers aan de start. Samen met onze loopgroep schreef ik me enkele maanden geleden in met als doel m'n PR vandaag aan te vallen. Top-100 lopen in dit internationaal topveld zou ook al een mooie prestatie zijn.
Grootste spelbreker vandaag was echter de hevige wind en een PR lopen was bijna onmogelijk in deze omstandigheden. Samen met clubgenoot Bertels sprak ik af om km's rond de 3'35" te lopen en we zagen wel waar het schip strandde. Na zowat 500m liepen we aan tempo 3'40". Eigenlijk was mijn wedstrijd hier al over want m'n kuiten begonnen srieus op te spelen. Ik wist niet goed wat er scheelde want ik was zeker niet te snel gestart maar al gauw kwam ik erachter dat het aan m'n nieuwe compressiekousen lag. Deze spanden veel te hard rond de kuit waardoor de bloedtoevoer niet optimaal was. Toch zette ik door met de hoop dat de pijn misschien wegtrok maar integendeel, het werd steeds erger. Bij doorkomst na 5 km in 18'40" had het geen zin meer. Ik stopte om m'n kousen omlaag te trekken en probeerde opnieuw aan te zetten maar nu zat de knelling meer aan de onderkant richting achillespezen. Na zowat 7 km wandelde ik verder totdat andere clubgenoot Ena aansloot. Ik probeerde me nog nuttig te maken door hem een 2-tal km te hazen maar bij de eerstvolgende helling was het risico op een blessure te groot geworden. Ik wandelde en jogde verder, gelukkig heb ik de laatste 4 km nog een andere clubgenote kunnen helpen door haar tot aan de finish te hazen.
Een wedstrijd om snel te vergeten maar toch een leuke dag gehad met een heel toffe bende.
Om nog ff terug te komen op m'n stressfracturen. Afgelopen week kreeg ik de resultaten van m'n bloedtest. Nu blijkt dat ik een serieus tekort aan Vit D heb waardoor m'n botten te weinig calcium opnemen. Dezelfde dag ben ik nog begonnen met een D-kuur die ik gedurende 3 maanden moet nemen, daarna opnieuw een bloedtest. Hopelijk was dit de oorzaak van die fracturen en ben ik nu voorgoed verlost van die vervelende blessure.
Na Dwars door Hasselt heb ik een paar weken goed kunnen trainen zonder noemenswaardige pijntjes. Met de rib gaat het ondertussen beter, m'n hielspoor en m'n stressreactie aan de scheen blijven stabiel.
Vandaag trok ik samen met clubgenoten Crommen en Ena naar Mol voor de Zilvermeerloop. Eindelijk nog eens een wedstrijd over 5km, m'n laatste dateerde al van september vorig jaar.
Deze wedstrijd was geen doel op zich, maar met over 2 weken de 7-heuvelenloop als doel merkte ik tijdens Hasselt al dat het nog aan dit soort wedstrijdjes ontbrak.
Tijdens die 7-heuvelenloop, een wedstrijd over 15 km, is het de bedoeling dat de eerste 5 km soepel aanvoelen aan 3'32"/km, iets wat in Hasselt zeker nog niet het geval was.
Vandaag moest er dus stevig doorgetrokken worden en m'n doel was om 3'25"/km te lopen. De eerste 2 km gingen vlot aan 3'20"/km in zowat 10de positie maar vanaf dan toch wel wat verval. Desondanks haalde ik loper na loper bij, halfweg passeerde ik als 7de. Tijdens de 2de ronde kon ik het verval beperken tot 3'27"/km en in de slotkilometer haalde ik zelfs nog 2 lopers in waardoor ik toch mooi 5de algemeen werd in een tijd van 17'03" over exact 5 km (3'25/km)
Doel geslaagd en weer een goede dosis vertrouwen getankt naar m'n volgende doel.
Crommen werd knap 2de in 16'05", Ena 13de in 17'54".
Voor het 9de jaar op rij stond ik vandaag aan de start van Dwars door Hasselt, dit jaar koos ik voor de 2de keer de 10 km. Twee jaar geleden liep ik er toen m'n PR. (34'48" oftewel 3'32"/km) Maar nu, 2 stressfracturen later, werd het tijd om deze chrono nog eens aan te vallen. De conditie en het wedstrijdritme zijn wel nog niet optimaal met nog maar 1800 km in de benen. De kuiten waren na Lanaken volledig hersteld al sloeg de stijfheid daags na de Maasrun volledig om naar de onderrug. De laatste dagen ging het gelukkig de goede kant op met de rug maar nu blesseerde ik m'n rib toch niet zeker. Gevolg: gekneusde rib en veel pijn bij het diep inademen. Niet starten was geen optie, dus gewoon maar weer starten en zien waar het schip strandde. De wedstrijdcondities waren vrij goed, zonnig met een 12-tal graden, er stond wel een vrij strakke wind.
Tempomaker van dienst was Piet Crommen, die eerst de 5 km al liep in een mooie 16'18" (4de). Hij zou me proberen de volledige 10 km te hazen aan tempo 3'30"-3'32"/km en dat plan klopte perfect. Eerste km in 3'27" en zowat in 40ste positie maar vanaf dan continu lopers bijgehaald en km's tussen de 3'30" en 3'35". Na zowat halfweg begon ik het zwaarder te krijgen en merkte ik dat ik nog wedstrijdritme tekort kom, vooral een snelle 5 km miste ik nog in de benen. Maar goed, ge hebt niet elke week zo een luxehaas dus draaide ik de knop op 'karakter'-stand en wonderwel liep ik de rest van de wedstrijd verder aan dit tempo met zelfs de laatste 2 km nog onder de 3'30"/km. Uiteindelijk liepen we samen over de meet in 34'48" in zowat 15de positie denk ik. Een evenaring van m'n PR stemde me zeer tevreden met dank aan haas Piet.
Vandaag stond er met de Maasrun pas m'n 3de wedstrijd van het jaar op het programma. Met m'n verslag kan ik kort zijn want het was een wedstrijd om snel te vergeten. Afgelopen woensdag trainde ik interval, met 5x 1000m (3'22") niet echt overdreven snel maar 2 dagen later kon ik nog amper stappen. Geen blessure maar ongelofelijk stijve kuiten, deze keer de bovenkant, net onder de knieholtes. M'n langdurige blessure is hier de oorzaak van, de snelle opeenvolging van intervals en wedstrijden moet m'n lichaam nog gewoon worden. Vandaag waren de kuiten al iets beter dan vrijdag maar tijdens het inlopen was het gevoel al dramatisch, zeer lome en stroeve benen beloofde weinig goeds. Eerst twijfelde ik nog om te starten, maar ik ging het proberen en moest het niet goed draaien, maakte ik er maar een goede training van. En zo geschiedde, de eerste 3 km liep het nog vrij goed maar gaandeweg zakte het tempo tot bijna 4'/km. Harder lopen zat er niet in en ik liep de wedstrijd gewoon uit binnen de pijngrens. Uiteindelijk toch nog aangekomen als 11de (2de M40+) in 37'11", hopelijk over 2 weken in Hasselt wel weer de goede benen te pakken. De wedstrijd werd gewonnen door Jeroen Hendrikx, trainingsmaten Crommen en Max werden knap 4de en 5de.
Gisterenavond zakte ik af naar St-Truiden om er deel te nemen aan de eerste monumentenrun. Een wedstrijd over 10 km langs en doorheen de belangrijkste trekpleisters van de fruitstad. Deze wedstrijd is ter vervanging van de vroegere fruitloop, die nood had aan vernieuwing.
De wedstrijd van vorige week had ik vrij goed verteerd en afgelopen week had ik goed kunnen trainen al speelde wel m'n knie bij momenten op. Woensdag snel langs Runners Lab gereden en me 2 paar nieuwe schoenen aangeschaft, hopelijk is dit probleem snel van de baan. Tijdens m'n opwarming had ik sinds lang weer last aan m'n schenen. Gelukkig had ik m'n compressiekousen bij om de schade te beperken. Met een bang hart begaf ik mij naar de start, want de angst voor te hervallen, na 2 vorige stressfracturen, zit er flink in.
De wedstrijd had 10 minuten vertraging, ok... kan gebeuren bij een eerste editie maar plots gaf iemand toch een startschot. Sommigen vertrokken, sommige bleven staan en sommigen, waaronder ikzelf werden tegengehouden... tjonge wat was me dat. Eén en al chaos met duw- en trekpartijen tot gevolg maar goed, we waren weg. De eersten hadden toen al 200m voorsprong maar gelukkig was er chipregistratie. Het tempo zat er meteen goed in al was het wel opletten geblazen op de natte kasseien, korte bochten en op sommige plaatsen slecht verlichte stukken zoals in het Speelhof. Vrij snel zat ik in een goed groepje met Rodiers, van Dingenen en Kenis en haalden we bijna de ganse wedstrijd lopers bij. Ik denk dat het tempo rond de 3'35"/km lag maar doordat we door veel gebouwen uitliepen viel de gps regelmatig weg waardoor m'n km-tijden en gelopen afstand niet meer juist waren. Op 500m voor de finish streden we nog voor plaats 9 maar voor de zoveelste keer werden we door de seingevers te laat verwittigd en zelfs verkeerd gestuurd waardoor we zeker een halve minuut verspeelden en ikzelf slechts 13de kon finishen in een tijd van 35'49".
Achteraf niets dan ontevreden lopers, vooral de wedstrijdlopers waren zeer kwaad. Ik sprak echt niemand die niet kwaad was. Ofwel waren ze gevallen ofwel verkeerd gestuurd of niet in de uitslag opgenomen en noem maar op.
Laat me zeggen een mooie avondjogging voor recreanten maar zeker niet voor herhaling vatbaar in de Haspengouw Challenge (te gevaarlijk) Hopelijk trekt de organisatie hun lessen maar ik heb links en rechts al opgevangen dat ze hun fouten erkennen en dat er volgend jaar enkele wijzigingen zullen gebeuren.
Vandaag stond ik eindelijk nog eens aan de start van een wegwedstrijd, het was al bijna een jaar geleden (Dwars door Hasselt) en het deed deugd. Geen hoge verwachtingen, geen stress, geen wedstrijdschoenen, gewoon een stevige training op een vrij zwaar parcours van Lafelt naar Rosmeer, veel bergop dus. De weersomstandigheden waren vrij goed, lichte motregen en een 16°C maar wel wat wind.
Tijdens de eerste km voelde ik al dat het werken zou worden en dat bleek ook zo in het verdere verloop van de wedstrijd. Elke km duurde een eeuwigheid en ik liep het eerste deel alleen. Gelukkig werd ik halverwege bijgebeent door Rodiers die af en toe overnam. Ik klokte gemiddeld km's van 3'42" wat al bij al nog niet zo slecht is maar er is nog werk aan de winkel. Vooral wedstrijdritme opdoen en hopelijk terug op m'n best in Hasselt. Als ik komende week niet teveel last ondervind van al m'n kwaaltjes, loop ik volgende week ergens een 5 km om terug wat snelheid in de benen te krijgen. De wedstrijd werd gewonnen door Heemskerk, voor een sterke Crommen. Bemelmans werd 3de, ikzelf 8ste.
Wegens maandenlang blessureleed is het lang stil geweest op deze blog maar ik heb nog maar eens teruggevochten. De beide stressfracturen zouden volgens de laatste scan hersteld moeten zijn maar soms heb ik nog behoorlijk last. Ook m'n hielspoor, waarmee ik al sukkel sinds januari, is alles behalve hersteld. Om niet voor een 3de keer tegen een stressfractuur aan te lopen, heb ik me voorgenomen om iets rustiger aan terug op niveau te komen. Voorlopig hou ik het op 5 trainingen per week met maximum 2x kwaliteit, 2x herstel en 1 rustige (lange) duurloop. De kwaliteitstrainingen worden wel langer maar vooral minder snel, de rustige trainingen worden ook langer om toch aan 70km/week te komen. Zoals de meesten onder jullie wel al weten, ben ik enkele maanden geleden opnieuw vader geworden van een prachtige dochter Lize waardoor 5 trainingen met 2 kleine kinderen meer dan genoeg zijn. Gisteren liep ik op het Limburgs kampioenschap estafetten m'n eerste wedstrijd in 9 maanden. Samen met Heemskerk, Drion en Nicolaes liepen we naar goud in de 4x 1500m bij de masters. M'n eigen prestatie vond ik wel ok, ongeveer geklokt in 4'42" zonder specifiek snelheidswerk, geen wedstrijdritme en in zeer warme omstandigheden (32 °C). Zaterdag loop ik m'n eerste wegwedstrijd sinds Dwars door Hasselt, de Oversteekrun van Lafelt naar Rosmeer. Tijden zijn nog niet belangrijk, eerst en vooral genieten om er terug bij te zijn.
