Eindelijk, de meest vervelende periode van het jaar is voorbij, de jaarlijkse rustperiode. Ik had na Dwars door Hasselt nog enkele wedstrijden willen meepikken en m'n rustperiode in december willlen plannen. Maar door die lichte knieblessure had ik m'n planning wat gewijzigd.
Vandaag ben ik, na 2 weken alleen maar wat gezwommen en gefietst te hebben, terug een eerste keer rustig gaan lopen. Het liep redelijk goed, de knie hield goed stand maar de rechterenkel is nog steeds niet voor 100% hersteld. Deze eerste week ga ik niet te zot doen en rustig aan opbouwen, vanaf volgende week wil ik vooral het volume terug opkrikken.
M'n volgende doelen waar ik naartoe wil werken zijn de halve marathon (LPM) en de 10 Miles (Antwerpen). Niet dat ik eerder geen wedstrijden meer ga meelopen, maar die gebruik ik dan als doorgedreven trainingen die passen in m'n schema. Hopelijk, als m'n voetpees en enkel het toelaten, kan ik eindelijk eens een veldloop meepikken. De spikes staan hier al 2 jaar klaar in de kast, dus na 6 jaar hardlopen zonder veldloop, wordt het eens hoog tijd.
Bij popliteus tendinitis is de popliteuspees ontstoken. Deze pees loopt van de
buitenrand van de onderkant van het dijbeen (femur) diagonaal langs de
achterkant van de knie naar de binnenkant van de bovenste uiteinde van het
scheenbeen (tibia).
De popliteuspees voorkomt dat het onderbeen tijdens het
hardlopen naar buiten draait. Zowel bij het overmatig naar binnen kantelen van
de voeten (pronatie), als bij het heuvelafwaarts rennen bestaat de kans op
overbelasting van deze pees, die hierdoor kan scheuren.
De buitenkant van de knie wordt pijnlijk en gevoelig, vooral
wanneer men heuvelafwaarts rent. De sporter mag niet meer hardlopen totdat het
gebied pijnvrij is. Wanneer hij weer met hardlopen begint, mag hij dit minstens
drie weken niet heuvelafwaarts doen. Tijdens het genezingsproces is fietsen een
goed alternatief. Steunzolen, vooral driehoekige wiggen (varus-wiggen) die vóór
de hiel worden geplaatst, kunnen er mede voor zorgen dat de voet bij de
afwikkeling niet naar binnen kantelt.
Inderdaad, zoals de inleiding al doet vermoeden, ik heb het weer zitten. Vorige week maandag en dinsdag na Hasselt was er nog geen vuiltje aan de lucht, de bovenbenen waren toen wel superstijf maar voor de rest was alles ok. Woensdag en donderdag toch maar wat rust genomen want ik wou de benen terug soepel krijgen voor zaterdag, waar ik een wedstrijd gepland had. 's Vrijdags zou ik dan de benen wat gaan losgooien, maar vanaf de eerste meter was het manken met de rechterknie. Na goed 1 km al lopend manken, kwam het toch wat los maar de pijn in de knieholte ging nooit weg. Na 6 km afzien gaf ik er de brui aan en wist ik al dat die wedstrijd lopen bijna onmogelijk was. Toch ging ik zaterdag voormiddag opnieuw proberen om alsnog die wedstrijd in de namiddag mee te lopen, maar helaas pindakaas, opnieuw hetzelfde probleem. Het schoonste van al, in rust, al wandelend, fietsend of op de crosstrainer heb ik niet de minste pijn. Geen wedstrijd dus, maar zondag trok ik opnieuw m'n stoute schoenen aan en werkte ik zowaar 14 km af, al liep het niet echt van een leien dakje. M'n ogen waren nu gericht op Kortessem aanstaande zondag, maar maandag liep het weer niet goed en moest ik na goed 5 km de strijd weer staken. M'n osteopaat opgebeld en m'n probleem uitgelegd, hij zei me dat het waarschijnlijk een ontsteking van de popliteus is en stuurde me naar de huisdokter. Deze bevestigde de diagnose en schreef me ontstekingsremmers voor. Volgens m'n osteopaat valt deze blessure nogal mee, tijdelijk wat rust in combinatie met ijsfricties en ontstekingsremmers moet volstaan om de blessure onder "de knie" te krijgen. Laat me dus hopen dat ik over een tweetal weken m'n normale trainingsschema kan hervatten.
Eindelijk, voor het eerst in 6 jaar heb ik een zelfgemaakt loopschema van de eerste tot de laatste meter kunnen afwerken, zonder te moeten schrappen wegens allerhande blessures. Enfin, het is nog niet 100% gelijk ik het zou willen, want vanaf volgend jaar hoop ik ook intensieve intervallen toe te voegen, vooral om aan de snelheid sleutelen zeg maar.
Vandaag was het dus D-day in Hasselt, de supercompensatie zou vandaag z'n werk moeten doen. Het doel was duidelijk: m'n PR van vorig jaar verbreken (56'51"), stiekem hoopte ik op een tijd onder de 55'. De schoenkeuze was het moeilijkste vandaag, lopen met wedstrijdschoenen zonder zooltjes zoals in Lanaken of toch weer de trainingsschoenen met zolen, want de laatste week heeft de voet toch weer wat opgespeeld. Ik koos voor de 2de optie. Alle andere factoren voor een mooie chrono waren present: de temperatuur met 15°C perfect, de wind amper voelbaar, een bijna volledig vlak parcours en enorm veel volk waardoor je eigenlijk altijd in de perfecte groep loopt.
Ook vandaag, net als de voorgaande jaren, kon ik me inschrijven via m'n werkgever (Nitto Europe). Deze keer liepen we voor de vredeseilanden, elke gelopen km werd vermenigvuldigd met een x-aantal euro's.
De wedstrijd zelf dan. Aan de start kon ik me redelijk vooraan zetten om zo aan het gedrum te ontkomen. De 1ste km's verliepen zeer makkelijk, hier was het kwestie om met de juiste groep mee te zijn. Van km 2 tot km 6 liep ik in een groep van 15 atleten, spijtig genoeg ging het van toen af net te snel, want ik zat hier ideaal geplaatst. Ik moest het gat geleidelijk aan groter laten waardoor ik alleen kwam te lopen. Ik kreeg het lastiger en lastiger en er kwam geen steun vanuit de achtergrond. Tot km 12 bleef dit zo, toen kwam Yves Wijnen aansluiten en kon ik ff meegaan tot aan de kanaalkom. De laatste 2 km door de stad moest ik echt de knop omdraaien en op karakter verder lopen. Het tempo bleef er zo wel de ganse wedstrijd in, maar de 2 de helft van de wedstrijd had ik toch afgezien.
Uiteindelijk liep ik over de finish in een nieuw PR van 54'46" als 47ste. Doel bereikt en een verbetering van 2 volle minuten t.o.v. vorig jaar, dus over de eindtijd tevreden maar het gevoel moet nog stukken beter. Nog een dankwoordje voor de vele aanmoedigingen tijdens m'n wedstrijd, ik heb ze kunnen gebruiken.
Ondertussen ben ik begonnen met afbouwen met het oog op Hasselt, volgende week, waar ik m'n PR op de 15 km ga aanvallen. In principe moet me dat gaan lukken, want m'n conditie is echt wel in stijgende lijn en de pijntjes blijven nog steeds achterwege. De basisconditie is zelfs nooit zo goed geweest, alleen mis ik nog wat snelheid en wedstrijdritme.
De Maasrun dan, één van m'n favoriete wedstrijden met nog elk jaar een stijgend aantal lopers. Omstreeks half 3 werden maar liefst 470 atleten met lijnbussen naar Oud-Rekem gebracht, waar de 11de editie van start zou gaan. Het weer was prima dit jaar, een beetje wind, dat wel, maar met 18 °C mochten we zeker niet klagen, want vorig jaar was het bijna 10 graden warmer. Toen liep ik er een vrij zwakke chrono van 40'24" maar dat was na een jaar vol blessureleed. Vanaf het startschot ging het behoorlijk hard, het deelnemersveld was dan ook behoorlijk sterk, me niet laten vangen en direct m'n eigen tempo lopen, dat lukte me vandaag alweer vrij goed. Na een eerste km (3'30") liep ik al heel alleen. Wat zou ik doen? Ik had 3 keuzes: een tandje bij om me misschien op te blazen, alleen blijven lopen tegen de wind of ff inhouden om met een goed gevoel te lopen in een goede groep. Ik koos voor de 3de optie en liet het groepje, met daarin de 2de dame, tot bij me komen. Dit liep plots een stuk comfortabeler. Haar coach (denk ik) en ik gingen op zoek naar de 1ste dame en deden afwisselend kopwerk. We haalden loper per loper in, het tempo bleef hoog. Na goed 4 km liepen we tot bij de eerste dame. Deze dame volgde ons nog een tweetal km maar kon ons tempo niet volgen. Op goed 2 km van de finish was onze dame haar overwinning binnen en begon ik nu ook aan m'n eigen wedstrijd te denken. Haar trainer z'n werk zat erop en liet ons begaan. Vanaf hier ging het tempo de hoogte in en op de steilere stukken moest ik zelfs een gaatje laten. De laatste 500m was gelukkig vrij vlak waardoor we toch nog samen over de finish liepen in een goede tijd van 37'32". De laatste km liep ik nog voorbij 3 lopers van mijn categorie waardoor ikzelf op een 2de plaats eindigde.
Na eerst een bedankje te hebben ontvangen van de winnares merkten ze bij de finish op dat ik m'n chip was kwijtgespeeld. Ik moest me snel melden bij iemand van de organisatie, deze stuurde me door naar de mensen van de tijdsregistratie. Ze stelden me gerust dat ze bij een verloren chip een beroep doen op foto's (waar m'n borstnummer op te zien moest zijn). Gelukkig maar, want deze 2de plaats M35+ leverde me toch een behoorlijk centje op.
Vandaag stond m'n 10de wedstrijd van het jaar, de Brouwerijloop, op het programma. Niet slecht als je weet dat ik vorig jaar maar 3 wedstrijden liep. Het werd de 2de wedstrijd op rij die ik met vermoeide trainingsbenen zou afwerken, vanaf morgen wordt er afgebouwd naar Dwars door Hasselt over 3 weken. Het km-totaal wordt dan gehalveerd maar er wordt wel meer interval gedaan.
Aan de start veel dezelfde gezichten als vorige week, want ook deze wedstrijd telde mee voor het Haspengouw Challenge criterium. Ook Ronny Neven en Patrick Nijs waren deze week van de partij, mannen van ongeveer hetzelfde niveau, ideaal om m'n tempo wat op af te stemmen. Met zo'n 200-tal atleten namen we de start op de piste, waar we eerst 2 rondes dienden te lopen voor we 2 grote lussen van 4 km met nog telkens een ronde op de piste liepen. De temperatuur was toch al wat milder dan vorige week, maar met 22°C was't nog meer dan warm genoeg. De start verliep erg goed, vanaf de eerste meter liep ik in het spoor van Ronny en Patrick. Patrick z'n groepje liep net iets te hard voor mij, hij nam enkele meters maar we verloren hem nooit uit het zicht. Voor Ronny liep ik dan weer net iets te hard maar nam hem op sleeptouw en bij onze doorkomst bij 5 km hadden we Patrick terug bijgehaald. Ik vroeg Patrick om aan te klampen, maar hij had teveel last aan de kuit. Zo gingen Ronny en ik er alleen van door, maar na goed 6 km moest Ronny toch lossen en was ik op mezelf aangewezen. Net als vorige week kon ik nu loper na loper passeren, na goed 8 km kon ik Schoels bijhalen. Zo liep ik nog een laatste snelle km (3'33'') maar Lode Raskin nog bijhalen zat er vandaag niet meer in en liep ik binnen in 37'48" of een volle minuut rapper dan vorige week. Tevreden met het resultaat en vooral tevreden met het gemak waarmee ik vandaag liep t.o.v. vorige week waar het toch vooral afzien was.
Ondertussen ben ik begonnen met afbouwen met het oog op Hasselt, volgende week, waar ik m'n PR op de 15 km ga aanvallen. 
Vandaag stond m'n 10de wedstrijd van het jaar, de Brouwerijloop, op het programma. Niet slecht als je weet dat ik vorig jaar maar 3 wedstrijden liep.
