Mijn laatste adres in Israël was bij Shoshanna in Yafo. Eerst drukte ik op -1 en kwam in de kelders van het gebouw maar toen vond ik de deur naar het mooie appartement. Ze heeft deze ochtend, voordat ik aankwam, paarse lakens gekocht voor op mijn bed. Hoe bijzonder! En daar kwam ik; in een paars geprinte jurk met een paars heuptasje om. " Er bestaat geen toeval ", zei Shoshanna direct. En toen ik mijn cadeautje voor haar niet kon vinden in mijn rugtas zei ze: "het is het seizoen van dingen kwijtraken". Dat klinkt als bijgeloof of zoiets maar ik vond het ook grappig en artistiek. Tot onze verrassing bleken we allebei dansers te zijn! Shoshanna heeft een mooi appartement, vol smaakvolle oude spullen. Ze heeft een -study- vol met boeken, kostbaarheden en een groot houten bureau met een heerlijke leren stoel er voor. De zitkamer is ruim met overal ramen. Het ziet er gezellig uit, alleen, als ik er langer ben merk ik dat er nogal wat stof ligt. De ramen zijn al tijden niet gewassen en zijn gewoon wazig van de zeewind en het zand. In de hal valt mijn oog op verbluffend mooie foto's van haar volwassen zoon, genomen door haar vader. En ook één van zichzelf toen ze jong was. Shoshanna is al op leeftijd maar op die foto is ze een schoonheid van wereldklasse. Ik bleef maar zeggen hoe ontzettend mooi ze was, als de mooiste vrouw op aarde. De foto's waren ook van een dermate hoge kwaliteit als je zelden tegen komt. Mijn hart stroomde over en ik ging er van huilen. Ik stamelde hoe mooi ze was, getroffen door schoonheid. Haar zoon leek op Jezus. Ook de kleuren van de foto van haar zoon en de manier waarop die genomen is getuigt van de hand van een kunstenaar.  Ik zou het in een fotografie museum willen hangen of in een bijzonder boek.

We staan samen te snotteren in haar studeerkamer en onze harten vloeien over. Ze laat me toe in haar huis, in haar verhalen en haar foto's.

Ze heeft uitgepakt met een schotel met dadels en vijgen en amandelen als welkom en maakt direct een grote beker koffie met haar eigen amandelmelk. We houden ook allebei van gezond eten. Als ik na een tijdje rust op het verende grote bed op pad ga vind ik mijn weg naar de haven heel gemakkelijk, door lieflijke straatjes met overhangende bloeiende takken en mooie doorkijkjes. Bij de haven loopt er een pad langs zee, met een mooi muurtje als afscheiding en allerlei leuke winkeltjes en cafeetjes aan de rechterkant. De zee is wild, echt wild en het uitzicht is subliem met het mooiste fotografieweer en donkergroene zeetinten in schitterend namiddaglicht. Ik wacht tot het juiste tentje, koop een mega dure chai latte en zit ermee voor het muurtje. Dit soort momenten zijn van eeuwigheidswaarde. De wilde golven, het licht, de zoet warme lucht om mijn dunne zomerjurk, schoonheid in mijn lens en vrijheid om te zijn.

Zomaar alleen in het verre Israël met de baai van Tel Aviv zich voor me uitstrekkend en het knusse, toeristische Yafo om de hoek.

Ik doe mee met een duik in de golven, ook al blijf ik heel dicht aan de kant, en ga wat later verzadigd het stadje in. Vind er zalig gekruide kipstukjes met sperziebonen op zijn Irsaëlisch gemaakt met huisgemaakte limonade en als laatste verrassing echte paars stenen, vintage oorbellen met een pareltje eraan hangend. Laat me wat verwennen op mijn laatste avond en loop dromerig weer naar Shoshanna. Na een warme douche zit ik op haar bank en delen we de avond. We vertellen over coronatijd en Thorarollen  die ze zo mooi omhelst op een foto, haar liefde voor de psalmen, onze danservaring en haar stoffige ramen die ze zelf niet kan wassen. Ik zie dat de mooie koffiebekers helaas ook op een stoffige plank staan en ontdek nog meer stof.

De holy bible heeft ze gelezen maar haar prachtige ogen zijn nog niet geopend voor de levende Messias hier en nu. Ik schrijf op een bedank briefje dat Hij in mijn hart vrede heeft gebracht wat hopelijk een antwoord is op haar blokkade dat Jezus geen vrede gebracht heeft.

God legt het in mijn hart om het gekregen geboetseerde vogeltje aan haar te geven en ik hoop en bid dat het symbolisch mag zijn voor heilige Geest. Deze parel van een vrouw en kunstenares heeft met het licht wat ze heeft ontvangen ook duisternis omarmd in gewoontes en voorwerpen en filosofieën maar onze ontmoeting was een brug van harten vol dans, kunst en geloof en ik bid dat God haar onder het verkeerde stof vandaan haalt en helemaal thuis brengt in Zijn warme omhelzing.