Ik houd er van om mijn geloof te delen, om te vertellen waar mijn hart vol van is en wat ik helemaal zeker weet.
Ik houd er van omdat ik weet hoe het is om zoekend te zijn en het níet te weten!
Ik weet hoe het is om als een verloren mensenkind rond te dwalen en je zelfs wanhopig alleen te voelen.
Op mijn avontuurlijke reis naar Israël wou ik zeker beschikbaar zijn voor God om iets te betekenen voor zoekenden.
In de trein vanaf de luchthaven had ik al een mooie ontmoeting met een prachtige jonge knul van zeventien jaar die serieus met God bezig was. Hij keek me aan met eerlijke gevoelige ogen en we hadden al snel een klik. Met een dankbaar hart voor ons gesprekje stapte ik uit de trein en vervolgde mijn weg. S' avonds, nog nét voordat de zon onder ging zakten mijn voeten in het warme Tel Aviv-zandstrand en liep ik zo de warme zee in. Het was verrukkelijk. De zon ging onder rond een uur of zeven maar er was nog genoeg licht en nog aardig wat mensen in zee. Ik kreeg een gesprek met een liberale man die graag deed wat of hijzelf wou en geen regels van bovenaf wenste. Ik zei hem ronduit de waarheid om hem eens goed 'op te frissen'. "De New Age gedachte is een leugen", zei ik en zette vervolgens de grondbeginselen van mijn geloof uiteen, voortbordurend op zijn eigen wortels van joods zijn. Het leek hem niets te doen en vriendelijk zeiden we elkaar gedag. Andere outreachpogingen van mij waren bijvoorbeeld dat ik in de luxe airco bus naar Rosh Pina uit het bijbelboek Jesaja voorlas aan een soldaat die terug reisde naar huis. Of dat ik naast de Arabische taxichauffeur voluit zat te zingen, en wel vrolijke christelijke liedjes met mijn- King of all the earth -T-shirt aan.
Maar hoe anders was mijn door God gearrangeerde ontmoeting met degene voor wie ik een Engels boek had meegenomen over tien joden die de Messias vinden. Het was op een zaterdagochtend, nadat ik gebeden had of God me iemand wou geven voor dit boekgeschenk, dat ik zin had om koffie te drinken op het net ontdekte, idyllische buitenterras van het retreatcafé van Rosh Pina.
Het was nog lekker vroeg, want als je wat wilt doen moet je de ochtenduurtjes goed benutten. Ik zag al snel het kleine groepje wonderlijk uitziende mannen zitten en had direct het idee dat het de bedoeling was om bij hun te zitten. Het leken een soort van randfiguren die heerlijk met elkaar tijd doorbrachten. Ik werd door ze uitgenodigd en we raakten aan de klets. Het was heel makkelijk om met ze te praten. De sfeer was ongedwongen, open en relaxed. Ik vroeg of ze Jesjoea ook kenden en merkte dat één man, met zijn arm in het gips, serieus reageerde. Hij bleek al veel te weten en gestudeerd te hebben en sprak goed Engels. Ons gesprek was zó fijn! Het was omgeven door een 'gentleness" zoals alleen God zelf kan geven. Alles in onze ontmoeting had een zachte, welkome, niet dwingende toon en ik ontmoette het karakter van God in deze ontmoeting. Van Heilige Geest. De man, Joseph, zei echt -ja!- op mijn vraag of hij het boek wou hebben. Helemaal -ja- zonder haken of ogen. Ik kon het boek de volgende dag achterlaten in het café waar hij het dan op zou pikken. Ons gesprek was warm, meelevend, open, levendig, respectvol en echt, van mens tot mens. We zaten op de picknickachtige bankjes tussen de olijfbomen in het ruim opgezette café met een mooi uitzicht, omgeven door planten. Een door God gearrangeerde ontmoeting die mijn evangelistenhart vooral iets leerde over de gentlenessbenadering van Heilige geest. Het fladderen van Zijn sterke zachte vleugels, wetend welk mensenhart vol goede aarde is om het zaad te ontvangen. Niet snel vergeet ik zijn serieuze, intelligente gezicht met de bril, zijn lachende ogen en alles wat hij me toevertrouwde uit zijn leven en hart. De deken van 'gentleness' zullen we geen van beide snel vergeten. Die hangt voor altijd om deze herinnering heen. De volgende morgen kwam hij me, verrassend genoeg, tegemoet lopen van de berg af en zijn eerste vraag was: "Waar is het boek?" "Hier is het", zei ik, zeker wetende dat het helemaal goed terecht komt. Mijn tweede gebed dat het boek echt goed mag aankomen was ook verhoord en weer op een ongebruikelijk makkelijke manier. Vanzelf. Wauw God, U kunt er wat van. Shabbat shalom!
|