Ik zuig het op. Ze leeft het leven voor in hoe ze met mensen en kinderen omgaat en met zichzelf. Ze is vriendin met iemand die ook puur, rein en toegewijd wil zijn.

Ze ontmoeten elkaar steeds in waarheid en liefde en als er iets tussen komt praten ze het uit én werken ze de gevoelens door. Ze gaan door gevoelens heen van teleurstelling, pijn of een gevoel van verraden zijn of wantrouwen. Op eigen grond maken ze keuzes en komen ze elkaars standpunt tegen en soms hebben ze spijt van hun gedrag en vragen vergeving met een mandje muffins er bij. Ik zie het gelukkige huwelijk, het plezier, het respect, de nederigheid en het dienen van elkaar van het prachtige wat oudere stel. Ik zie de sluimerende kracht van seksuele aantrekkingskracht die bedwongen wordt. Er wordt gewacht en er is zoveel respect voor grenzen, zoals voor Elizabeth die na het verlies van haar eerste man waar ze maar zo kort mee getrouwd was, heel veel geduld nodig had van Lukas voor ze zich weer kon geven.

Mensen uit de serie die fouten maken en groei doormaken als persoon. Te midden van zoveel schoonheid aan prachtige paarden, zonsondergangen met het kerkje op de achtergrond, mooie houten tafels en kanten gordijnen, ruisende, lange wollen rokken en heerlijke baksels wordt het leven tussen mensen voor je gespeeld. Kwaad en goed. De regisseur zorgt er voor dat het ondanks wat spannende ontwikkelingen ontspannend en plezierig is om naar te kijken.

Ik zuig het in me op, de prachtige kleding, de romantische vrouwelijke blouses met smok erin verwerkt of een mooi kraagje. Ik voel door het laptopscherm heen de dikte van de stoffen door mijn handen glijden van mooi uitgesneden jasjes, gilets en stoere outdoorjassen en leren rijlaarzen, wollen omslagdoeken en prachtige antieke olielampen. De spelers zitten goed in de make-up met smokey eyes en prachtig gekapte haren. De hele entourage spreekt van smaak. Houten schommelstoelen, gehaakte dekens, alles heeft tijd gekost en goed, duur materiaal. Er zit rust in.

De hoofdpersoon is Elizabeth die als lerares naar dit dorp is afgereisd om een nieuw leven te beginnen.

Ze is adembenemend mooi. Ze spreekt met een oogopslag en een blos op haar wangen of met stralende ogen. Ze merkt elk gevoel op, bij de kinderen en bij volwassen en is een spiegel voor onrecht. Ze ziet waar gevoelens knellen en gaat het niet uit de weg maar komt dichtbij en vraagt ernaar. Ze doet het zo natuurlijk en vanuit rust. Ze kijkt iemand aan met een open blik en geeft de ander een kans om met zijn pijn te komen en van daaruit spreekt ze woorden van hoop en wijsheid of leeft alleen mee en mensen vinden hun weg weer terug naar vreugde, keer op keer.

Ze leert mensen om emoties af te maken en doet dit ook bij zichzelf. Ze neemt alles serieus. Een beklemmend gevoel, een naar gevoel, iemand die verdrietig kijkt. Grote pijn van mensen die verbitterd zijn en kleine pijn door misverstanden of groeipijntjes van het leven. Als er crisissen zijn komt Elizabeth mensen opzoeken met haar rieten mandje en ze zit met al haar schoonheid, rust en aandacht naast ze. En soms zegt ze stevig de waarheid met een hart wat bloedt voor een haast verloren zaak. Ik zie sleutels voor me van het leven. Ik zie hoe ze haar gevoeligheid voor wat er omgaat in mensen en haar gevoel en kennis voor recht en waarheid, hoe ze dat gebruikt in allerlei interacties en een vredestichtster is. Het lijkt zo eenvoudig als zij het doet, en toch is er maar één die het kan zoals zij het doet en het raakt me. God is een God van een verterend vuur, die brandt voor heiligheid, waarheid en recht en overvol schoonheid is. Toch komt Hij heel vriendelijk en zacht met ogen van mededogen dichtbij ons mensen die met onze emoties in de knel zitten. Uitnodigend om stap voor stap ons te helpen onze emoties onder ogen te zien en ze in Zijn licht te ontrafelen en er mee klaar te komen totdat we weer in kamp vreugde zijn, waar we voor bedoeld zijn.

Mensen die slechte dingen doen in de serie komen in Hope Valley en blijken gaandeweg om te kunnen draaien naar de goede weg kiezen. Een dichte gemeenschap van onvolmaakte mensen die op elkaar betrokken zijn in een stadje waar waardes gelden die van God komen en kleden van herstel, hoop en heling worden geweven door de dagen heen. Een serie kan zoveel meer zijn dan alleen maar iets kijken.