Vandaag was ik op een dag over vlaggen. Op de christelijke : "I am intuïtive arts school",in de gezellige familiekerk, was Christa er met haar dochter en man om les te geven en ons groepje te leiden deze dag. We waren met ongeveer achttien vrouwen als deelnemers. Ze hadden veel zelfgemaakte vlaggen meegenomen en ook schilderijen. Ik zag een levenswerk voor me, van elk doek wat is ontstaan vanuit gebed. God die heeft laten zien wat Hij wilde en dan stoffen gaan zoeken en aan het werk. Dat gaat niet altijd van een leien dakje. Soms is er veel strijd om waarheden en realiteiten die er in de hemel zijn, op aarde te laten zien. Ik haalde mijn hart op aan de schilderijen, stoffen en ontwerpen, maar bovenal was de bron steeds voelbaar. Christa en Marie leerden ons om alles vanuit gebed en luisterend naar God te doen. Ik voelde voortdurend een heilig ontzag voor Hem en er was rust als een dekentje van de hemel die alles zacht, warm, vertrouwd, scherp en mooi maakte..  Naar Christa en Marie luisteren was als aan een frisse bron zitten. Ik proefde éénheid en compleetheid. Ze vertelden over hun leven en hun bediening in de kerk, en dat het bovenal om je hart gaat. Christa deed bijvoorbeeld eens een stap terug om iemand anders de ruimte te geven om te vlaggen en zelf als een beschermende muur van steun erachter te gaan staan, terwijl zij er een bediening in heeft. Ik voelde het beschermende van steeds dicht bij God blijven. We gingen technieken oefenen en voelen of je hart het snelst klopt van lofprijs, aanbidding of van strijd aangaan door middel van verschillende muziekjes luisteren en dan vlaggen. We deden alles vanuit het je verbinden met God en naar Hem luisteren. Wauw, wat rustgevend. De hele dag door ademden we als groep deze onderworpenheid aan Hem in en het gaf zoveel shalom, vrede. Vrede regeerde in plaats van emoties die alle kanten opgaan. Je merkte het aan de hele groep. Iedereen werd rustig en het vlaggen was niet zwaar. Ook de opdracht om voor iemand anders te vlaggen was niet zwaar. We deden het gewoon. De muziek was prachtig, vaak instrumentaal en raakte dieptes aan.

We waren de hele dag omringd met kleuren en ontwerpen, met muziek en nieuwe mensen, gesprekken, lekkere thee en bokkepootjes bij de koffie. We deelden, liepen op sokken, dansten wat en zwaaiden de vlaggen, maar alles ging om Hem. We zaten voortdurend aan Jezus voeten. Het was zo goed. In de bus terug zit ik gezellig in het donker geworden regenachtige Utrecht tussen allerlei mensen die vrolijk met elkaar kletsen. Natte jassen, gezellige geluiden en wachten op de goede halte. In alle rust reis ik terug, door druk Hoog Catharijne heen met honderden mensen tegelijk. Maar mijn hele zijn is ingepakt in deze welkome vrede. Voel me zo gevoed en gedragen. Ik wil dit wel altijd en nog wel meer.. Dit is: all is well; Shalom. Mijn hart is ploffend dankbaar en haast te vol nog voor nog een nieuwe schep. Dank U God.