We gingen een paar dagen naar Noord-Holland met ons vier. Drie volwassenen en een kindje.

Toen we aankwamen met de trein stond Fred van de fietsen ons al op te wachten met zijn bus.

We zetten de bagage achterin en mochten met ons drie op het bankje tegen elkaar aangeschoven het ritje maken naar de fietsenwinkel.

Ik voelde me als een kind zo rijk. We hadden goed zicht door de grote voorruit en terwijl Fred over de smalle weggetjes stuurde, verslonden mijn ogen de narcisvelden en de mooie witte brug over het grachtje. Het frisse landschap blaakte van voorjaarszon op de bloembolllenvelden, strakke velden met karakteristieke schuren en prachtige Oud Hollandse boerderijen. Met een gezellig praatje manouvreerde Fred de bus de oprit van onze hoeve op; en wat een mooi huis!

Balken in de woonkamer en lage ramen waardoor we van alle kanten de velden konden zien en het omliggende, omheinde grasveldje met wat kale bomen.

Na een week lang boodschappen doen langs alle fameuze Veenendaalse speciaalzaken, had ik in een krat het beste van het beste verzameld, aan koffie, kaas,vlees en brood met hulp van Anneke. Overvloedig ingekocht zetten we alle heerlijkheden in de keuken; ready to eat.

Vier dagen om te vieren. Vieren van vriendschap, schoonheid, liefde, uitzichten, lekker eten en delen van leven.

Ik genoot zo toen ik de eerste ochtend vroeg met kleine Timo een ommetje liep. Ik leerde hem foto's maken met mijn dure camera en we lagen dubbel van de lach om wat er mislukte en lachten om het succes. Samen spelen, een spelletje in de ochtend als Timo's mam nog uitslaapt; blij zijn met aan elkaar geven.

Genieten van Timo zien rennen op het strand, vrij en blij met zijn laarsjes door het sop. Genieten van zijn gezicht als hij volop lacht en dubbel ligt.

Genieten van een top kopje koffie met slagroom als dikke vriendinnen; door dik en dun samen gegroeid in vriendschap.

Bij de automaat staan in het natuurgebied terwijl het even hagelt zelfs! Twijfelen of we wel een kaartje kopen voor de wandeling als de automaat de munten niet accepteert. We doen alsof het niet Gods wil is dat we gaan maar als de tweede automaat wel de munten pakt gaan we ervoor en wordt het uiteindelijk, juist door de regen een schitterende fotogenieke wandeling met donkergrijze luchtstukken en speciaal licht.

We zagen ineens een ganzenpaar met wel tien kleine geelgroene kleintjes. Anneke had een stoere stormparaplu op de kop getikt waar we genoeglijk samen onder schuilden. Op de laatste avond samen wou ik echt vroeg naar bed en sloten we de avond af met gebed. We werden stil en als vanzelf spraken we één voor één een bijbeltekst uit ons hoofd op. Met zachte stemmen in een serene rust en stilte strooiden we één voor één een tekst de lucht in. Ik vond het helend, aanbiddend, erend, en enorm dichtbij elkaar in de geest. Zonder afleiding, zonder dat er iets tussen zat van ingewikkelde zinnen of mensendingen. Het was zo puur, stil en eerbiedig.

Het diepst bij me binnenkomende moment.

Als toef slagroom op het weekend gingen we naar de poldertuin in Anna-Paulowna die volgens ons op zijn allermooist was. Overweldigend in schoonheid, diversiteit en originaliteit waren alle soorten bloemen met de leuke namen erbij. Een kleine Keukenhof. Alles stond in bloei, zonovergoten. Het was heerlijk weer, fris met een warm zonnetje. We kochten nog een hele verzameling bloemen aan de weg, aten een  zalige lunch aan het strand en moesten toen weer dag zeggen tegen Hannah en Timo.

Wat een volledig bestede dagen als vette traktatie van onze goede God die ons weer eens een glimp liet zien van Zijn overweldigende gulheid en overdaad.

Je kunt het ontvangen; elke dag opnieuw, in dankbaarheid. Shalom.